Kazaw jeju prynesty ko�o swoho dwora, kazaw jeju po�o�yty na sered podwora...

Strona początkowa

Każdy jest innym i nikt sobą samym.

Ohlanuw sia pan Kaniowski, poczew �a�owaty: Choroszoje diwcze bu�o, musiwem strylaty.
Udaryw sia staryj bodnar u sti� ho�owoju: A w�e� my sia ne wydi�y z my�oju do�koju!
A w naszoji bodnariwny pid wiknamy hyli, a w�e� naszoj' boduariwni w cerkwi zadzwony�y.
A u misti Bohus�awi tam czernaja chmara, ta�ciowa�a kompani ja Kaniowskoho pana.
Oj, chodyt �e pan Kaniowski ta pome�e ta�ci, potyskaje bodnarywnu za bi�yi palci.
A wskaza�y bodnarywni bohus�awski lud�: Wtikaj, wtikaj bodnariwuo, �ycho tobi bud�!
Oj, wtika�a boduariwna pome�e domami, a za neju �owneryja z ho�ymi szablami.
Hna�y, hna�y bodaariwnu, ne moh�y dihnaty, oj, a� musiw pan Kaniowski za neju strylaty.
A w naszoi bodnariwny szowkowa mere�ka, kuda we�y bodnariwnu, krwawa jeji �te�ka.
A w naszoi bodnariwny za kosami kwitki, knda jeju prowady�y, krwawy jeji �lidki.
Kazaw jeju ta prynesty ko�o swoho dwora, kazaw jeju po�o�yty na sered podwora.
1602. J. F. Golovackij op. cii. cz. I s. 65.
poczaw �a�owaty: Choroszoje diwcza bu�o, musiw-em strylaty!
Udaryw sia stary bodnar u sti� ho�owoju: A w�e-� mi sia ne wydyty z my�oju do�koju!
Wdary�a sia bodnarycha po po�ach rukami: Ditky-� moi krasne�kii, propa�a-� ja z wami!
Oj, a kazaw pan Kaniowski
kony zak�adaty,
a mo�odyj bodnariwni
u wsi dzwony hraty.
Oj, ta uziaw pan Kaniowski z mista wyji�d�aty, kazaw tuju bodnariwnu krasno pochowa�y.
Oj, izkazaw pan Kaniowski sto czerwonych daty, szczoby jeho bodnariwnu krasno pochowaty.
Oj, izkazaw pan Kaniowski rubli pomyniaty, aby jeho bodnarywni try dni wydzwoniaty.
A w naszoi bodnariwni pid wiknami hyli, w�e-� po naszoi bodnariwni w cerkwi zadzwony�y.
42 � Ruj Czerwona, cz.
Oj, w misteczku Beresteczkn tanczyk diwok chodyt, �ysz najkraszcza bodnaroczka lisim pered wodyt.
Oj, pryjichaw pan Kaniowski, na �Dobryj de�" daje, a najkraszczu bodnaroczkn d' sobi pryhortaje.
A pustyw sia pan Kaniowski �yczko ciu�owaty, oj, sta�a-� bo bodnaroczka wid neho wtikaty.
Woliw by-� mia, pan Kaniowski, w poli postrylaty, jak pry panach senatorach �yczko ciu�owaty.
Wona panu Kaniowskomu ta �artu ne zna�a, ta staroho Kaniowskoho po �yciu zada�a.
Howory�y iz tycho�ka, stare�kii lud�: Oj, utikaj, bodnaroczka, bo neharazd bud�!
Bodnaroczka jak stojak, wzia�a utikaty, oj, a� kazaw pan Kaniowski taj za neju hnaty.
A wtika�a bodnaroczka
iz strachu a� pjaua,
za new, za new dwa Lasze�ki
Kaniowskoho pana.
1603. J.F. Goloyackij op. oti. cz. I s. 66�67.
tymi do�ynami,
za new, za new dwa Lasze�ki
z ho�ymi szablami.
Ode� ide trepotiaczy, druhy ide tycho: Za�dy, za�dy, bodnaroczko, oj, bo bud� �ycho!
Zdohony�y bodnaroczku na k�enowym mosti: Czekaj, czekaj, bodnaroczko, my wid pana hosty!
Oj, imy�y bodnaroczku za �owtyi kosy: A w�e-� tobi, bodnaroczko, hulatoczki dosi!
Oj, uzia�y bodnaroczku za bi�uju ruku: Stupaj, stupaj, bodnaroczko, ta mesz maty muku!
Hej, prywe�y bodnaroczka, na porih stupajut, a staromu Kaniowskomu �uczok nabywajut.
Hej, jak stry�yw pan Kaniowski, prawo z popid ucha, wczyny�a sia bodnaroczka i pjana i h�ucha.
Hej, upa�a bodnariwna z poroha do chaty, oj, prypa�a d' bodnariwny jei ridna maty.
Hej, upa�a bodnariwna z izby do �wit�yci, oj, prypa�y d' bodnariwni ridnyi sestryci.
do nowoi chaty,
des tam �e�at jeho do�ki
dorohyi szaty.
A wdaryw sia stary bodnar po po�ach rukoju: Na�o�y�a moja do�ka za wsich ho�owoju!
A wdaryw sia stary bodnar po po�ach rakami: Dity-� moi urod�ywy, bida-� meni z wami.
Ne styj, koniu, ko�o p�ota, ne dam tobi sina, bo w�e moju, ka�e, doczku srybna kula zbi�a.
Ne styj, koniu, ko�o plota, ne dam ti obroku, bo w�e moiej, ka�e, docaci srybna kula w boku!
A uzia�y bodnaroczku , i popid bi�y boki, witak werh�y bodnaroczku na dunaj h�uboki.
Ta uzia�a bodnaroczku na spid potopaty, wzia�a wona do mamoczki z tycha promowlaty:
A majesz ich, moja mainko, ta szcze starszych dwi, ne daj-�e im taku wolu, jaku-� da�a my ni. � :
A majesz ich, moja mainko, ot bo doma piat', piat', ne puskaj ich na hulanku, ta naj doma spiat', spiat'.
1604 �"��'
Oj, u misti, w krajnym domu, kruh�yj tanec ide, mo�odaja bodnaroczka wsim pered wede.
Witak pryjszow pan Kaniowski: dobryj de�, do chaty, a wziew�e win bodnaroczku k' sobi prjhortaty;
a mo�oda bodnaroczt � 'szcze �ertu ne zna�a, wymacha�a prawow ruozkow, taj po �yciu wtia�a.
A skaza�y bodnaroczci toti dobri lud�: Wtikaj bo ty, bodnaroczko, bo neharazd bud�.
Jak uzie�a utikaty
tymy do�ynamy,
za new, za new dwa �asze�ki
z ho�ymy szablamy.
Ode� ide trepotieczy, druhyj ide tycho: Za�dy, za�dy bodnaroczko, ot, bo bud� �ycho!
I spijma�y bodnaroczku na midinim mosti: Kuda idesz, bodnaroczko? Jdu do tetky w hosti.
A uzie�y bodnaroczku
iz hori do chaty,
a schipyw sia pan Kaniowski
swij sztuc nabywa�y.
1604. W. z Oleska op. eit. s. 493�494.
A wystn�yw pan Kaniowski prawo ko�o ucha, a tak sta�a bodnaroczka ni pjena, ni h�ucha.
A wdaryw sia bodnaro�ko po po�ach rakamy: Bidna moja ho�owo�ka z mojemy do�kamy!
A wdaryw sia bodnaro�ko po po�ach rukoju: Zap�aty�a moja doczka za wsi ho�owoju!
Ne stij, konyku, u p�ota, ne dam tobi sina, bo w�e moju, ka�e, doczku sribna kula zzi�a;
ne stij, konyku, u p�ota, ne dam ti obroku, oj, w�e mojej, ka�e, doczci sribna kula w boku.
A uzie�y bodnaroczku popid bili boki, witak werh�y bodnaroczku na dunaj h�uboki;
i uzie�y bodnaroczku na spid potopaty, wzi�a ona do mamoczki z tycha promowlaty:
A majesz ich, moja mamko, ot, bo doma pi�t', pi�t', ne puskaj ich z pizna w korczmu, ta naj doma spiet, spiet;
a majesz ich, moja mamko, ot bo doma dwi, dwi, ne daj-�e im taku wolu, jaku� da�a meni.
Pan Kaniowski za kozaczka swojego przybrany przyszed� do karczmy, ale ju� pijany.
Kasia, czerstwa jak dwie r�e, weso�o skaka�a, kozaczkowi si� Kasieczka zaraz spodoba�a.
Wi�c przyskoczy� �mia�o, �wawo i wzi�� j� za r�czk� praw�, a Kasia si� rozz�o�ci�a, w twarz go lew� uderzy�a.
O, dziewczyno moja jedna, o, dziewczyno moja biedna, nie wiesz co� zrobi�a!
A ty� pana Kaniowskiego, tak pana wielkiego, w pysek uderzy�a!
Jak Kasie�ka us�ysza�a, przez trzy sto�y ucieka�a. Na pr�no, moja jag�dko, schowa�a� si� w ogr�dku!
Schowa�a si� w pasiece, wywiedli j� za r�ce, zdj�li wszystkie pier�cie�ce. Pan Kaniowski rusznice nabi�, wystrzeli� i Kasi� zabi�.
P�acze ojciec, p�acze matka za swoj� dziecin�. O, biedna� ty, o biedna� ty, zabita marnie dziewczyno!
1605. K. W. W�j cieki Pie�ni ludu Bia�ochrobat�w, Mazur&w i Rusi znad Bugu, z do��czeniem odpowiednich pie�ni ruskich, serbskich, czeskich i s�owia�skich, zebrane przez... T. 1 Warszawa 1836 s. 30�31.
wyrosi ci d�beczek
i tam siada rano, wiecz�r,
bia�y go��beczek.
1606
Oj, u misti Bohos�awi diwki tanok chodiat', mo�ode�ka bodnariwna usim pered wodyt'.
Nadyjszow pan Kaniowski popry toty tanci, ta prystupyw bodnariwnu za bi�e�ki paki.
Mo�ode�ka bodnariwna na to ne uwa�a�a, ta na pana Kaniowskoho huby otduwa�a:
A jakij ty, pan Kaniowskij, taka bodnariwna, ne prystupaj za palczyki, bo-m ne twoja riwna!
Oj, to piszow pan Kaniowskij ta w kalaty1 kraty, a win piszow do pywnyci szabli dobywaty.

Tematy

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Każdy jest innym i nikt sobą samym.