go wojnie ze Smoleñskiem... 

Każdy jest innym i nikt sobą samym.

Jednak w³aœnie wtedy Ziemia Po³ocka pra-
wie zupe³nie znika ze stron latopisów, na jakiœ czas odchodz¹c w pomro-
ki dziejów.
50
Rozdzia³ II
2. Ksiêstwo Turowskie i inne ziemie Bia³orusi *
Na po³udniu Bia³orusi, na Nizinie Poleskiej, w dorzeczu Prypecrwopar-
ciu o zwi¹zek plemienny Dregowiczów nie póŸniej ni¿ w DC wieku po-
wsta³o ich Ksiêstwo z g³ównym oœrodkiem w Turowie. W Powieœci minio-
nych lat Turów zosta³ wspomniany po raz pierwszy w zwi¹zku z informa-
cj¹, ¿e Rogwo³od przyby³ do Po³ocka zza morza: a Tury w Turowie, od niego
te¿ i Turowcy przezwali siê1. Sta³o siê to mniej wiêcej w szeœædziesi¹tych-
siedemdziesi¹tych latach X wieku. Wynika z tego, ¿e ksiêstwo Dregowi-
czów i Ksiêstwo Po³ockie by³yjeszcze w tym czasie niezale¿ne. Ksiêstwo
Turowskie zajê³o znaczne obszary, pocz¹tkowo nawet ziemie œrodkowej
Bia³orusi (okolice Miñska), które póŸniej przesz³y we w³adanie Po³ocka.
W XI-XII wieku do Ziemi Turowskiej nale¿a³y znane z latopisów takie
grody, jak Piñsk, Brzeœæ, S³uck, Kleck, Czartorysk i Dubrowica.
Kijów podporz¹dkowa³ sobie Ksiêstwo Turowskie w latach osiem-
dziesi¹tych X wieku za panowania W³odzimierza Swiatos³awicza, który
porozdawa³ dawne oœrodki plemienne swoim synom-namiestnikom.
W 988 roku na Turowie osadzono Œwjatope³ka. Od tego czasu Turow-
skie jako wo³oœæ wchodzi³o w sk³ad Ziemi Kijowskiej, jednak nigdy -nie
stanowi³o jej czêœci organicznej.
Ksi¹¿ê Swiatope³k w 1009 roku wzi¹³ za ¿onê córkê królapolskiego,
Boles³awa I Chrobrego. Razem z m³od¹ ¿on¹ ksiêcia do Turowa przyje-
cha³ biskup Reinbern z Ko³obrzegu, który-je¿eli zaufamy Thietmarowi
z Merseburga - zrobi³ bardzo wiele dla g³oszenia wiary katolickiej na
dworze m³odego ksiêcia turowskiego. Latopisy informuj¹, ¿e Swiatope³k
w œcis³ej ³¹cznoœci z polskim królem, na którego pomoc wojskow¹ móg³
liczyæ, przygotowywa³ spisek przeciwko W³odzimierzowi Œwiatos³awo-
wiczowi, chc¹c zaj¹æ tron w Kijowie. W rzeczywistoœci nie wiemy, jak
bardzo dalekosiê¿ne by³y plany ksiêcia turowskiego. Pewny jest jego so-
jusz z Polsk¹ i d¹¿enie do uniezale¿nienia w³asnego udzia³u od wp³ywu
Kijowa. O planach buntowniczego syna dowiedzia³ siê W³odzimierz.
W niewoli w Kijowie znalaz³ siê nie tylko ksi¹¿ê turowski z ¿on¹, ale tak¿e
biskup Reinbern (który zmar³ w wiêzieniu w 1012 roku). Jedynie dziêki
proœbie bojarów kijowskich i pod groŸb¹ wojny z królem Boles³awem
7 Powieœæ minionych lat, przel. i opraæ. F. Sielicki, Wroc³aw-Warszawa-Kra-
ków 1999, s. 61.
Pierwsze pañstwa na Bia³orusi 51
Chrobrym Swiatope³ka uwolniono (wed³ug innych danych w 1015 roku
uciek³ z wiêzienia). Po œmierci W³odzimierza Swiatos³awicza w 1015 roku
Œwiatope³k, pozostaj¹c ksiêciem turowskim, zaj¹³ tak¿e kijowski tron wiel-
koksi¹¿êcy. Wed³ug informacji z latopisów, m³odsi bracia — Borys i Gleb,
którzy byli jego rywalami, zostali zabici przez wynajêtych przez Swiato-
pe³ka zabójców. Za to morderstwo Swiatope³ka nazwano Przeklêtym. Prze-
ciwko bratobójcy wyst¹pi³ ksi¹¿ê nowogrodzki Jaros³aw, który po czte-
rech latach krwawych walk, po bitwie pod Brzeœciem w 1018 roku i nad
Alt¹ w 1019 roku przegna³ Swiatope³ka i sam zasiad³ na tronie kijowskim.
Historycyju¿ dawno stwierdzili, ¿e opis wspomnianych wydarzeñ jest ten-
dencyjny; celem kijowskiego latopisarza by³o jak najkorzystniejsze przed-
stawienie ksiêcia Jaros³awa i oczernienie jego przeciwnika, Swiatope³ka.
Za Jaros³awa M¹drego Turów zosta³ podporz¹dkowany Kijowowi
bezpoœrednio, ale potem ksi¹¿ê kijowski pos³a³ tam swojego syna Izias³a-
wa, któremu w 1054 roku dosta³ siê tak¿e tron wielkoksi¹¿êcy po ojcu.
Do pocz¹tków XII wieku Ziemia Turowska by³a rz¹dzona przez potom-
ków Izias³awa Jaros³awicza; wielu z nich by³o tak¿e ksi¹¿êtami kijowski-
mi. Od 1078 roku w Turowie panowa³ syn ksiêcia kijowskiego Jarope³k,
od 1088 roku jego brat Œwiatope³k, który tak samo równoczeœnie zajmo-
wa³ kijowski tron wielkoksi¹¿êcy, a potem po nim Jaros³aw Œwiatope³ko-
wicz. Tymczasem osiad³y w Kijowie w 1113 roku W³odzimierz Mono-
mach odebra³ Turów potomkom Izias³awa i podporz¹dkowa³ Kijowowi.
Za panowania potomków Monomacha i póŸniej Olega Kijów pa-
trzy³ na Turów jak na swoj¹ wo³oœæ - ziemiê zale¿n¹. Ten poleski gród
dostawa³ siê zatem bliskim krewnym wielkiego ksiêcia. W1142 roku ksi¹¿ê
kijowski Wsiewolod Olegowicz naruszy³ terytorialn¹ ca³oœæ Turowszczy-
zny i rozda³ swojej rodzinie piêæ grodów turowskich: Brzeœæ, Drohiczyn,
Kleck, Rohaczów i Czartorysk. W XII wieku Turów straci³ dodatkowo
czêœæ swoich ziem: na rzecz Kijowa i Czernihowa odesz³y odpowiednio
Brahin i Rzeczyca, zaœ ziemie nad Bugiem przejêli ksi¹¿êta halicko-wo-
³yñscy. Po œmierci Olegowicza, w 1146 roku tron turowski zaj¹³ syn W³o-
dzimierza Monomacha, ksi¹¿ê Wiaczes³aw, który samodzielnie przywró-
ci³ odebrane wczeœniej grody i nawet zaj¹³ dla krewnego W³odzimierz
Wo³yñski. Wywo³a³o to natychmiastow¹ odpowiedŸ Kijowa, dok¹d wy-
wieziono doradców Wiaczes³awa W³odzimierzowicza, samego zaœ ksiê-
cia zawieziono do prowincjonalnej Pieresopnicy. W Turowie znowu za-
siad³ syn kijowskiego ksiêcia, Jaros³aw Izias³awicz.
52
Rozdzia³ II
W latach piêædziesi¹tych XII wieku na tronie turowskim, ale g³ów-
nie na tronie kijowskim a¿ czterokrotnie zmieniali siê przedstawiciele
ró¿nych rodów ksi¹¿êcych. Straty poniesione z powodu braku_w³asnej
dynastii by³y bardzo wydatne. Tymczasowi panuj¹cy nie przejmowali siê
interesem mieszkañców i Ksiêstwo Turowskie takjak dawniej nadal tra-
ci³o ziemie. Na przyk³ad, w 1155 roku Mozyrz wszed³ w sk³ad Kijowsz-
czyzny.
Dzia³o siê tak do 1158 roku, dopóki tronu w Turowie nie zaj¹³ sa-
modzielnie ksi¹¿ê Jerzyjaros³awicz - wnuk Swiatope³ka Izias³awicza, któ-
ry panowa³ w Turowie pod koniec XII wieku. Kijów za¿¹da³ od niego
ho³du, a kiedy ksi¹¿ê nie pos³ucha³, zdecydowano siê zmusiæ go do ho³-
du si³¹. Do Turowa na bitwê wyruszy³y wielkie wojska koalicyjne, w któ-
rych oprócz dru¿yn kijowskich by³y tak¿e smoleñskie, halickie, ³uckie,
a tak¿e wojsko z Po³ocka. Wydawa³o siê, ¿e maleñki Turów nie zdo³a siê
oprzeæ tak wielkiej armii. Jednak mieszkañcy grodu zamienili Turów
w niezdobyt¹ twierdzê. Oblê¿enie trwa³o dziesiêæ tygodni, w czasie któ-
rych obroñcy nie tylko œwietnie bronili murów grodu, ale równie¿ orga-
nizowali wycieczki przeciwko oblegaj¹cym. Kiedy w wojsku koalicji roz-
pocz¹³ siê pomór koni, musia³o ono zwin¹æ oblê¿enie i odejœæ. Tymcza-
sem Piñsk, drugi co do wielkoœci oœrodek Ziemi Turowskiej, w tym sa-
mym roku z sukcesem odpar³ ataki plemienia Berendejów.
Obroniwszy w³asnego ksiêcia, Turów tym samym obroni³ tak¿e w³a-
sn¹ niezale¿noœæ. Jerzyjaros³awicz sta³ siê pierwszym ksiêciem miejsco;