– Sądzisz, że jeszcze raz zyskasz pewność dzięki łasce Lolth? – spytał...

Strona początkowa

Każdy jest innym i nikt sobą samym.

– A któż może ogarnąć jej zamiary? – spytała Kaer’lic z wyraźną rezygnacją w głosie. – Zagadka związana z tym renegatem bardzo mnie martwi. W tym czasie chaosu jestem główną przedstawicielką Pani wobec przygniatającej obecności Gruumsha Jednookiego. Jeśli przez swój spryt lub kaprys zagroziłam swojej pozycji, to usunęłam Lolth z miejsca, na które zasługuje podczas tego wspaniałego podboju.
– A może jest na to jakieś osobiste lekarstwo? – zauważył Tos’un z paskudnym uśmieszkiem.
– Nie jestem jeszcze gotowa, by przyjąć ten pomysł i rzucić się w pogoń za Drizztem – odparła Kaer’lic. – Jeśli Lolth jest na mnie zła, iż żywię jakieś podejrzenia wobec jej intencji co do tego łotra, to potrzebuję wskazówki, a do tego muszę być dobrze wyposażona w jej błogosławieństwo.
Tos’un kiwnął głową i jeszcze raz rozejrzał się dookoła.
– Powodzenia w poszukiwaniach – powiedział i dodał, odwracając się – dla dobra nas obojga.
Kaer’lic doceniła tę ostatnią uwagę i poczuła się lepiej, iż wyjawiła wojownikowi swoją słabość. W normalnych warunkach żaden mroczny elf nie dałby takiej przewagi innemu mrocznemu elfowi, obawiając się noża w plecach. Czy Tos’un dostrzegł okazję zyskania łaski Lolth przez zabicie Kaer’lic? Kapłanka odrzuciła tę niepokojącą myśl, przypomniawszy sobie, że jej niewielka grupka nie była zbyt typowa, jak na standardy drowów. Jakże straszna byłaby ta podróż, gdyby nie było przy niej Tos’una. Wiedziała, że on myśli podobnie, i dlatego jej instynkty podszepnęły jej, iż można powiedzieć mu prawdę.
Gdyby okazało się prawdą, że Lolth jest na nią zła za to, iż celowo odwróciła się od Drizzta, będzie potrzebować pomocy Tos’una... zresztą, jeśli jego reputacja jest prawdziwa, to Ad’nona i Donnii również.
Tak, Kaer’lic myślała bardzo podobnie jak Tos’un. Żałowała, iż pozostała dwójka gdzieś zwiała.

* * *

– Co to? – spytała Gerti wchodząc do dużej jaskini obok rzeki, którą Obould uczynił swoją tymczasową kwaterą. Król orków siedział z boku na kamieniu, opierając głowę na dłoni. Na jego zwierzęcej twarzy malowało się zatroskanie… więcej zatroskania, niż widziała podczas całej ceremonii.
– Wieści z północy – powiedział Obould. – Z Grzbietu Świata wyszedł nas wesprzeć klan Czerwonej Szramy.
Już sam dobór słów przypomniał Gerti, że nie jest to ten sam król orków, który wcześniej płaszczył się w jej jaskini. Obould spojrzał na nią i powiedział:
– Zostali zepchnięci z powrotem.
– Zepchnięci? – spytała Gerti obłudnie. – Czyżby twoi poddani już wrócili do samozniszczenia? A może szykują się już do kontrataku, nim jeszcze osiągnęliście zwycięstwo?
– Zostali zepchnięci przez elfy – odparł kwaśno Obould i popatrzył na gigantkę z wyraźną groźbą w oczach. Nigdy czegoś takiego nie widziała, u żadnego orka.
– Czy elfy przeszły przez Surbrin? – spytała dość obojętnie.
– Zostali zepchnięci przez dwa elfy... i drowa – uściślił Obould. – Brzmi znajomo?
– Ta Czerwona Szrama... to małe plemię?
– Czy to ważne? – odparł Obould. – Uciekną teraz do swoich tuneli i nastraszą wszystkich, którzy chcieli do nas dołączyć.
– Lecz Arganth roznosi wieści o twej chwale – powiedziała Gerti – a Obould to Gruumsh, prawda?
Obould zwęził oczy, a Gerti wiedziała, iż wychwycił kryjące się w jej głosie pokłady sarkazmu, i była z tego bardzo rada. Nie mogła jeszcze wystąpić otwarcie przeciwko niemu, lecz bardzo chciała dać mu do zrozumienia, iż wcale nie jest tak szczęśliwa.
– Nie lekceważ korzyści, jakie przynoszą nam Arganth i reszta szamanów – ostrzegł ją ork.
– Nam, czy Obouldowi?
– Nam – odparł stanowczo ork. – Ich głosy niosą się tunelami. Prowadzę piętnaście tysięcy orków, tysiące goblinów, a w jaskiniach siedzi jeszcze dziesiątki razy więcej tych, których można by tu przyciągnąć. Nie możemy pozwolić, by to zawrócenie kilku orków przez jakąś śmieszną grupkę stało się dla naszych wrogów taktyczną przewagą.
Gerti chciała się z nim nie zgodzić – przede wszystkim dlatego, że miała ochotę kłócić się o każde jego zdanie – lecz uznała, iż w jego rozumowaniu nie może znaleźć żadnych luk. Usłyszała, jak pyta go:
– Co zamierzasz?

Tematy

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Każdy jest innym i nikt sobą samym.