283 § 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 95 pkt 8 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Pañstwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. Nr 89, poz. 589). Zmiana wesz³a w ¿ycie 1 lipca 2007 r.
/
Kodeks pracy
9) bez zezwolenia w³aœciwego inspektora pracy dopuszcza do wykonywania pracy lub innych zajêæ zarobkowych przez dziecko do ukoñczenia przez nie 16 roku ¿ycia.
Rozdzia³ II (skreœlony).
DZIA£ CZTERNASTY PRZEDAWNIENIE ROSZCZEÑ
Art. 291. [Terminy przedawnienia]
§ 1. Roszczenia ze stosunku pracy ulegaj¹ przedawnieniu z up³ywem 3 lat od dnia, w którym roszczenie sta³o siê wymagalne.
§ 2. Jednak¿e roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody, wyrz¹dzonej przez pracownika wskutek niewykonania lub nienale¿ytego wykonania obowi¹zków pracowniczych, ulegaj¹ przedawnieniu z up³ywem 1 roku od dnia, w którym pracodawca powzi¹³ wiadomoœæ o wyrz¹dzeniu przez pracownika szkody, nie póŸniej jednak ni¿ z up³ywem 3 lat od jej wyrz¹dzenia.
§ 2'. Przepis § 2 stosuje siê tak¿e do roszczenia pracodawcy, o którym mowa w art. 61' oraz w art. 101' § 2.
§ 3. Je¿eli pracownik umyœlnie wyrz¹dzi³ szkodê, do przedawnienia roszczenia o naprawienie tej szkody stosuje siê przepisy Kodeksu cywilnego.
§ 4. Terminy przedawnienia nie mog¹ byæ skracane ani przed³u¿ane przez czynnoœæ prawn¹.
§ 5. Roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem organu powo³anego do rozstrzygania sporów, jak równie¿ roszczenie stwierdzone ugod¹ zawarty w trybie okreœlonym w kodeksie przed takim organem, ulega przedawnieniu z up³ywem 10 lat od dnia uprawomocnienia siê orzeczenia lub zawarcia ugody.
Art. 292. [Dochodzenie przedawnionego roszczenia]
Roszczenia przedawnionego nie mo¿na dochodziæ, chyba ¿e ten, przeciwko komu roszczenie przys³uguje, zrzeka siê korzystania z przedawnienia; zrzeczenie dokonane przed up³ywem przedawnienia jest niewa¿ne.
Art. 293. [Si³a wy¿sza]
Bieg przedawnienia nie rozpoczyna siê, a rozpoczêty ulega zawieszeniu na czas trwania przeszkody, gdy z powodu si³y wy¿szej uprawniony nie mo¿e dochodziæ przys³uguj¹cych mu roszczeñ przed w³aœciwym organem powo³anym do rozstrzygania sporów.
Art. 294. [Osoba niemaj¹ca pe³nej zdolnoœci do czynnoœci prawnych]
Przedawnienie wzglêdem osoby, która nie ma pe³nej zdolnoœci do czynnoœci prawnych albo co do której istnieje podstawa do jej ca³kowitego ubezw³asnowolnienia, nie
Kodeks pracy
9) bez zezwolenia w³aœciwego inspektora pracy dopuszcza do wykonywania pracy lub innych zajêæ zarobkowych przez dziecko do ukoñczenia przez nie 16 roku ¿ycia.
Rozdzia³ II (skreœlony).
DZIA£ CZTERNASTY PRZEDAWNIENIE ROSZCZEÑ
Art. 291. [Terminy przedawnienia]
§ 1. Roszczenia ze stosunku pracy ulegaj¹ przedawnieniu z up³ywem 3 lat od dnia, w którym roszczenie sta³o siê wymagalne.
§ 2. Jednak¿e roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody, wyrz¹dzonej przez pracownika wskutek niewykonania lub nienale¿ytego wykonania obowi¹zków pracowniczych, ulegaj¹ przedawnieniu z up³ywem 1 roku od dnia, w którym pracodawca powzi¹³ wiadomoœæ o wyrz¹dzeniu przez pracownika szkody, nie póŸniej jednak ni¿ z up³ywem 3 lat od jej wyrz¹dzenia.
§ 21. Przepis § 2 stosuje siê tak¿e do roszczenia pracodawcy, o którym mowa w art. 61' oraz w art. 101' § 2.
§ 3. Je¿eli pracownik umyœlnie wyrz¹dzi³ szkodê, do przedawnienia roszczenia o naprawienie tej szkody stosuje siê przepisy Kodeksu cywilnego.
§ 4. Terminy przedawnienia nie mog¹ byæ skracane ani przed³u¿ane przez czynnoœæ prawn¹.
§ 5. Roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem organu powo³anego do rozstrzygania sporów, jak równie¿ roszczenie stwierdzone ugod¹ zawart¹ w trybie okreœlonym w kodeksie przed takim organem, ulega przedawnieniu z up³ywem 10 lat od dnia uprawomocnienia siê orzeczenia lub zawarcia ugody.
Art. 292. [Dochodzenie przedawnionego roszczenia]
Roszczenia przedawnionego nie mo¿na dochodziæ, chyba ¿e ten, przeciwko komu roszczenie przys³uguje, zrzeka siê korzystania z przedawnienia; zrzeczenie dokonane przed up³ywem przedawnienia jest niewa¿ne.
Art. 293. [Si³a wy¿sza]
Bieg przedawnienia nie rozpoczyna siê, a rozpoczêty ulega zawieszeniu na czas trwania przeszkody, gdy z powodu si³y wy¿szej uprawniony nie mo¿e dochodziæ przys³uguj¹cych mu roszczeñ przed w³aœciwym organem powo³anym do rozstrzyga-, nia sporów.