Czynnikiem decyduj¹cym,
bêd¹cym "zasad¹" rozwoju spo³eczeñstwa, jest dla Comte'a rozwój
intelektualny. Chocia¿ inteligencja wymaga bodŸca ze strony po¿¹dañ,
namiêtnoœci i uczuæ, to jednak postêpu w ca³oœci swojej dokonuj¹ siê pod
jej kierownictwem. Analiza statystyczna wykaza³a, ¿e organizm spo³eczny
utrzymuje siê dziêki oparciu o pewne pogl¹dy. Zmiana w pogl¹dach musi wiêc
wywieraæ przemo¿ny wp³yw na kolejne modyfikacje ¿ycia spo³ecznego.
Comte odrzuci³ wiêc to, co zbli¿a Saint-Simona do materializmu
historycznego, a mianowicie przekonanie o wp³ywie warunków ekonomicznych.
Teza jego jest czystym idealizmem historiozoficznym. Przyj¹wszy tak¹ tezê
Comte rozumuje dalej, ¿e w historii umys³u najwa¿niejsze s¹ pojêcia ogólne
i najbardziej abstrakcyjne, gdy¿ one to œwiadcz¹ o stopniu zaawansowania
rozwoju intelektualnego. System pojêæ najogólniejszych to system pojêæ
filozoficznych. Analizuj¹c zatem systemy filozoficzne mo¿emy zbadaæ rozwój
spo³eczeñstw, które je wytworzy³y. Przyjêcie tezy o takim stosunku miedzy
rozwojem umys³u a rozwojem ludzkoœci pozwoli³o Comte'owi zastosowaæ do
dynamiki spo³ecznej prawo trzech stadiów rozwojowych. Ka¿demu etapowi
rozwoju umys³u ludzkiego odpowiadaj¹ z koniecznoœci inne formy sztuki,
gospodarki, polityki i ustroju spo³ecznego. Spo³eczeñstwo przechodzi wiêc
przez okresy: a) teologiczny, b) metafizyczny, i c) pozytywny. Rozwój
spo³eczny jest tak¿e po³¹czony z doskonaleniem siê ludzkoœci, a wiêc jest
postêpem. Postêp to fakt stwierdzony historycznie i na podstawie
obserwacji. "Postêp jest zd¹¿aniem do celu okreœlonego, choæ
nieosi¹galnego, przez seriê etapów wyznaczonych koniecznoœci¹". Comte
odrzuca entuzjastyczny optymizm Condorceta i nie uznaje tezy o
nieograniczonym doskonaleniu siê cz³owieka. Stwierdza wszak¿e na podstawie
analizy historycznej, ¿e w miarê rozwoju spo³ecznego funkcje intelektualne
bior¹ górê nad uczuciami i popêdami, a altruizm nad egoizmem, zwiêksza siê
liczba ludzi, usprawniaj¹ siê instytucje i rozszerza zakres wiedzy. Comte
nie rozstrzyga pytania, czy postêp spo³eczny jest tak¿e postêpem moralnym.
Chocia¿ jest przekonany, ¿e tak, to jednak nie s¹dzi, by nauka mog³a ten
problem rozwi¹zaæ.
Czym siê charakteryzuj¹ poszczególne etapy rozwojowe spo³eczeñstwa? W
stadium teologicznym Comte wyró¿nia trzy stopnie rozwoju religii,
poci¹gaj¹ce za sob¹ odpowiednie zmiany w systemie spo³ecznym: a) fetyszyzm,
b) politeizm, c) monoteizm. Ró¿nym formom wierzeñ odpowiadaj¹ ró¿ne formy
pañstwa teokratycznego. Historycznie koniec okresu monoteizmu zbiega siê z
pocz¹tkiem rozk³adu œredniowiecza, kiedy to na rozwój spo³eczny zaczynaj¹
wp³ywaæ zjawiska zachodz¹ce w czterech dziedzinach: a) przemys³owej, b)
naukowej, c) estetycznej i d) filozoficznej. Te cztery dziedziny staj¹ siê
decyduj¹ce dla dalszego rozwoju spo³eczeñstwa. Zwarty system
teologiczno-feudalny ulega stopniowo naciskowi rozwoju filozoficznego i
industrialnego. Metafizyka zajmuje miejsce teologii. Pierwsza faza rozk³adu
stadium teologicznego zaczyna siê w póŸnym œredniowieczu, wraz z
pojawieniem siê tendencji krytycznych w ³onie scholastyki. Drug¹ faz¹ jest
Reformacja, g³osz¹ca zasadê swobodnego badania dogmatów przez jednostkê i
zasadê wolnoœci sumienia. W tej fazie powstaje monarchia absolutna,
uzasadniana najpierw przez teologiê, a póŸniej przez filozofiê polityczn¹
(np. w doktrynie Hobbesa). Trzeci¹ faz¹ jest deizm, który przyniós³ w
wyniku metafizykê polityczn¹ prowadz¹c¹ do doktryny powszechnej równoœci i
suwerennoœci ludu. Metafizyka by³a jednak niezdolna do stworzenia jakiejœ
realnej koncepcji politycznej. W spo³eczeñstwie wodzili wtedy rej adwokaci
i literaci, klasa bez przekonañ i zdolnoœci twórczych. Wskutek rozk³adu
wielkiego systemu myœlowego i jednolitego systemu wierzeñ znik³a jedyna
podstawa, na której mo¿e wyrastaæ silny system nauki. W wyniku tego rozwoju
powstaje filozofia pozytywna, nowy jednolity system idei, który mo¿e staæ
siê naturaln¹ podstaw¹ nowego systemu spo³ecznego.
Tak przedstawiaj¹ siê g³ówne myœli comte'owskiej teorii rozwoju
spo³ecznego. Widzimy wiêc, ¿e Comte stworzy³ po prostu jeszcze jeden system
historiozoficzny, zapominaj¹c zupe³nie o stosowaniu metod nauki pozytywnej
do sprawdzania tez socjologicznych. Mo¿na by z³oœliwie zauwa¿yæ, ¿e z
punktu widzenia jego w³asnych kryteriów socjologia ta jest tylko systemem
metafizycznym.
Uwagi ogólne o systemie Comte'a
System Comte'a wyrós³ z d¹¿eñ i konfliktów polityczno-spo³ecznych
pierwszej po³owy XIX wieku. Odrzucaj¹c tendencje filozoficzne Oœwiecenia i
materialistów francuskich, Comte nawi¹za³ do koncepcji
tradycjonalistycznych i konserwatywnych. Do niew¹tpliwych jego zas³ug
nale¿a³o ostateczne sformu³owanie programu nauki o spo³eczeñstwie oraz
systematyczne rozwa¿enie metod, jakimi socjologia mo¿e siê pos³ugiwaæ w
swoich badaniach. Je¿eli idzie jednak o koncepcje metodologiczne, to trzeba
zwróciæ uwagê na kilka momentów, które zawa¿y³y ujemnie na dalszym rozwoju
socjologii. Nale¿a³y do nich:
1) Dyrektywa metodologiczna nakazuj¹ca rozpoczynanie badañ
socjologicznych od spo³eczeñstwa jako ca³oœci. Postulat nauki pozytywnej
g³osi³ sprawdzanie wszystkich zdañ naukowych przez obserwacjê. Lecz jak¿e
mo¿na sprawdzaæ przez obserwacjê zdania odnosz¹ce siê do ca³ej ludzkoœci?
Comte pomiesza³ fakt jednostkowy i jednostkê ludzk¹. Nale¿a³o zdefiniowaæ
elementarne zjawiska spo³eczne, które daj¹ siê obserwowaæ bezpoœrednio i
opisywaæ w sposób sprawdzalny. Zdania bowiem odnosz¹ce siê do ca³ej
ludzkoœci musz¹ byæ z koniecznoœci albo spekulacjami, albo szerokimi
uogólnieniami. Comte s¹dzi³, ¿e fakt jednostkowy to jednostka ludzka,
której nie mo¿na rozpatrywaæ poza spo³eczeñstwem, i nie pokusi³ siê o inne
zdefiniowanie elementarnych faktów spo³ecznych. W rezultacie dyrektywa ta
otworzy³a drogê spekulacjom historiozoficznym.
2) Pojmowanie spo³eczeñstwa jako ca³ej ludzkoœci i zbyt szerokie
okreœlenie zakresu zjawisk spo³ecznych. W praktyce oznacza³o to w³¹czenie
do badañ socjologicznych ca³ej kultury we wszystkich jej przejawach, a wiêc
ekonomii, historii itp. St¹d d³ugie, ja³owe spory werbalne o zakres
socjologii i jej stosunek do innych nauk. Ta nieokreœlonoœæ przedmiotu
socjologii i brak œcis³ych definicji sprzyja³y tworzeniu wyspekulowanych
syntez, zwanych "teoriami socjologicznymi".
3) Powi¹zanie socjologii z filozofi¹. Comte zwi¹za³ socjologiê z
filozofi¹ podwójnym wêz³em: po pierwsze, dynamika spo³eczna by³a
sformu³owana w duchu tradycyjnej historiozofii; po drugie, socjologia
zosta³a utworzona jako czêœæ systemu filozofii pozytywnej, bêd¹cego
podstaw¹ religii pozytywistycznej. By spe³niæ te funkcje, socjologia
musia³a obejmowaæ tak¿e tezy i postulaty o charakterze filozoficznym,
etycznym, niewiele maj¹ce wspólnego z nauk¹ pozytywn¹. Ta tradycja wi¹zania
socjologii z etyk¹, tradycja traktowania socjologii jako systemu
filozoficznego podporz¹dkowuj¹cego idei ludzkoœci czy idei spo³eczeñstwa
wszystkie dziedziny kultury, okaza³a siê niekorzystna dla dalszego jej
rozwoju.