Należą do nich operacje:
Użytkownik musi najpierw wywołać program FTP, pisząc ,- .
• get - przesłanie pliku z maszyny zdalnej do maszyny lokalnej;
ftp cs.utexas.edu
• put - przesłanie pliku z maszyny lokalnej do maszyny zdalnej;
Uruchomiony program poprosi wtedy użytkownika o podanie nazwy rejestra-
cyjnej i hasła. Po otrzymaniu poprawnych informacji użytkownik musi
• łs lub dir - wyprowadzenie wykazu plików w bieżącym katalogu maszy-przejść do podkatalogu, w którym jest plik publikacja.tex, po czym skopio-ny zdalnej;
wać ten plik za pomocą polecenia
• cd - zmiana bieżącego katalogu na zdalnej maszynie.
get publikacja. tex moja-publikacja. tex
Istnieją także różne polecenia służące do zmiany trybu przesyłania (dla pli-W tym schemacie położenie pliku nie jest przezroczyste dla użytkownika,
ków binarnych lub ASCII) oraz do określania stanu połączenia.
który musi dokładnie wiedzieć, gdzie dany plik się znajduje. Co więcej, nie Istotną cechą usług telnet i FTP jest to, że wymagają one od użytkownika ma tu rzeczywistego dzielenia plików, ponieważ użytkownik może tylko sko-zmiany wzorca zachowań. Program FTP wymaga od użytkownika znajomości
piować plik z jednego stanowiska na inne. Może więc istnieć wiele kopii tego poleceń zupełnie różnych od zwykłych poleceń systemu operacyjnego. Usłu-samego pliku, co powoduje marnowanie miejsca. Ponadto w przypadku wy-
ga telnet wymaga nieco mniejszego przestawienia - użytkownik musi znać konywania zmian w tych kopiach staną się one niespójne.
odpowiednie polecenia odległego systemu. Jeśli na przykład użytkownik ma-
Zauważmy, że w naszym przykładzie użytkownik z Brown University, mu-
szyny z systemem UNIX rejestruje siÄ™ zdalnie na maszynie z systemem VMS,
si mieć pozwolenie rejestrowania się na stanowisku „cs.utexas.edu". Program to na czas trwania zdalnej sesji musi się przerzucić na polecenia systemu
FTP oferuje także możliwość zdalnego kopiowania plików przez użytkowni-
VMS. Wygodniejsze dla użytkowników są takie rozwiązania, które nie wy-
ków, którzy nie mają kont na komputerze w Teksasie. Takie zdalne kopiowa-
m a gają posługiwania się różnymi zbiorami poleceń. Celem projektowania
nie odbywa się metodą tzw. „anonimowego przesyłania plików" (ang. ano-rozproszonych systemów operacyjnych jest łagodzenie tego problemu.
594 Rozdział 16 Struktury systemów rozproszonych
16.2 Rozproszone systemy operacyjne 595
16.2 • Rozproszone systemy operacyjne
16.2.2 Wędrówka obliczeń
W rozproszonym systemie operacyjnym użytkownicy uzyskują dostęp do
W pewnych warunkach może się okazać wydajniejsze przesłanie w syste-
zasobów zdalnych w taki sam sposób jak do zasobów lokalnych. Wędrówka
mie obliczeń zamiast danych. Rozważmy na przykład zadanie polegające na
danych i procesów z jednego stanowiska do innego odbywa się pod nadzorem
wykonaniu pewnego zestawienia informacji zawartych w różnych wielkich
systemu operacyjnego.
plikach rezydujących na innym stanowisku. Wydajniej byłby skorzystać z tych plików w miejscu, w którym są one przechowywane, a następnie
przekazać wyniki do stanowiska, na którym rozpoczęto obliczenia. Ogólnie
16.2.1 Wędrówka danych
biorąc, można powiedzieć, że jeżeli czas przesłania danych jest dłuższy niż Załóżmy, że użytkownik na stanowisku A chce mieć dostęp do danych (np.
czas wykonania polecenia zdalnego, to powinno się użyć polecenia zdal-
do pliku) znajdujÄ…cych siÄ™ na stanowisku B. SÄ… dwie podstawowe metody,
nego.
które system może zastosować w celu przesłania danych. Jedna z nich pole-
Takie obliczenia można wykonać na kilka różnych sposobów. Załóżmy, że
ga na przesłaniu całego pliku na stanowisko A; po tej operacji wszystkie
proces P powinien mieć dostęp do pliku na stanowisku A. Dostęp do pliku re-
dostępy do pliku są lokalne. Gdy użytkownik rezygnuje już z dostępu do
alizuje się na stanowisku A. ale można go zainicjować za pomocą wywołania danego pliku, kopię pliku (jeśli został zmieniony) posyła się z powrotem na procedury zdalnej (ang. remoie procedurę cali - RPC). W realizacji wywołania stanowisko B. Oczywiście, nawet jeśli dokonano drobnych zmian w wiel-RPC używa się protokołu datagramowego (w sieci Internet jest to protokół
kim pliku, to trzeba będzie przesłać wszystkie dane. Na mechanizm taki
UDP) w celu wykonania podprogramu w zdalnym systemie (zob. p. 16.3.1).
Proces P wywołuje zdefiniowaną zawczasu procedurę na stanowisku A. Proce-
można spoglądać jak na zautomatyzowany system FTP. Metodę tę zastoso-
dura ta, po odpowiednim wykonaniu, przekazuje procesowi P wyniki.
wano w systemie plików Andrew, co omówimy w rozdz. 17, jednak okazała
siÄ™ ona zbyt niewydajna.
Inny sposób polega na wysłaniu przez proces P komunikatu do stanowi-
Druga metoda polega na przesłaniu na stanowisko A tylko tej porcji pli-
ska A. System operacyjny na stanowisku A tworzy wtedy nowy proces Q,
ku, która jest niezbędna do natychmiastowego działania. Jeśli później będzie który ma wykonać wyznaczone zadanie i po zakończeniu działania wysłać
oczekiwane wyniki do procesu P za pomocą systemu komunikatów. Zauważ-
potrzebna inna porcja pliku, to nastąpi kolejne przesłanie. Gdy użytkownik
my, że w tym układzie proces P może działać współbieżnie z procesem Q,