Natomiast z uwagi na lokalizacj przykurczu wyrnia si nastpujce ich rodzaje (podzia anatomiczny):
- skrne (zwykle po oparzeniach);
- powiziowe (zwykle po urazach mechanicznych, zapaleniach);
- miniowe (po urazach, zapaleniach, unieruchomieniu koczyny, np. wyprostny kolana po zroniciu minia czworogowego z przedni powierzchni uda, niedokrwienny Volkmanna);
- neurogenne (po uszkodzeniu nerww);
- stawowe (po uszkodzeniu i zrostach bony maziowej, wizade, torebki lub chrzstki).
Leczenie Polega na usuwaniu przyczyny powodujcej przykurcz stawu oraz na podjciu wczesnej rehabilitacji. Utrwalony przykurcz wymaga:
- redresji - w znieczuleniu i zwiotczeniu chorego wykonuje si ruchy bierne w stawie pokonujc jego przykurcz (istnieje wtedy niebezpieczestwo uszkodzenia chrzstki stawowej, nerww, naczy oraz zama koci};
- zabiegu operacyjnego (usunicie blizn, zrostw, wyduenie przykurczonych mini).
Po obu sposobach leczenia konieczna jest dugotrwaa i odpowiednia rehabilitacja.
2.1.11. ZESZTYWNIENIA STAWW
S to stany, w ktrych dochodzi do cakowitej utraty ruchomoei stawu na skutek procesw chorobowych.
Podzia - Wrodzone (np. zrost promieniowo-okciowy) lub nabyte (pourazowe, choroby ukadowe, nieezynno).
- Kostne (ankylosis ossea) lub wkniste (ankylosis fibrosa).
- Wewntrzstawowe (choroby staww) lub zewntrzstawowe (choroby tkanek pozastawowych).
Leczenie
Gwnym celem postpowania leczniczego jest zapobieganie powstawaniu zesztywnie poprzez leczenie jednostki chorobowej powodujcej zmiany w stawie lub wjego okolicy oraz prowadzenie odpowiedniej rehabilitacji. W przypadku zesztywnienia stawu moliwe jest wykonanie jego chirurgicznej mobilizacji, usztywnienia lub endoprotezoplastyki.
2.1.12. SKOSTNIENIA POZASZKIELETOWE (MYOSITIS OSSIFICANS)
Schorzenie to charakteryzuje si odkadaniem tkanki kostnej poza ukadem kostnym. Przyczynami tego stanu s: zmiany neurologiczne (paraplegia, hemiplegia, syringomielia, myelitis transversa, polineuritis), bezporednie urazy mini, myositis ossificans progressiva oraz cikie urazy czaszkowo-mzgowe z dugotrwa utrat przytomnoci i zamania koci dugich.
2.1.12.1. .
SKOSTNIENIA MISNI W SCHORZENIACH UKADU NERWOWEGO
Ich przyczyna niejest znana, pojawiaj si u 16-53% chorych po urazie i dotycz mini, w ktrych nie byo wyleww krwawych lub zakaenia. Czsto powstaj poniej uszkodzonego segmentu rdzenia krgowego, w okresie od 12 do 18 miesicy od urazu, zwykle w okolicy staww - biodrowego, okciowego i kolanowego. Charakteryzuj si odkadaniem w miniach bezpostaciowego fosforanu wapnia (moe przeksztaci si w hydroksyapatyt, niekiedy pojawiaj si beleczki kostne). Ich rozwojowi sprzyjaj zakaenia drg moczowych, hipoproteinemia, odleyny oraz niedokrwisto.
Skostnienia mog by bezobjawowe lub powoduj zapalenie tkanek mikkich oraz ograniczenie ruchomoci i zesztywnienie stawu. Radiologicznie mona je stwierdzi po upywie 2 tygodni.
2.1.12.2. POURAZOWE SKOSTNIENIA MIʌNI (MYOSITIS OSSIFICANS POSTTRAUMATICA CIRCUMSCRIPTA, PARAOSTEOPATHIA DEJERINE)
Ich przyczyny nie s znane, chocia istniej osobnicze predyspozycje do ich tworzenia. Powstaj po tpych urazach (najczciej mini uda, zwichniciach stawu biodrowego i okciowego), po operacjach stawu biodrowego (np. endoprotezoplastykach) a take na podou krwiaka.
2.1.12.3. POSTPUJCE SKOSTNIENIE MIʌNI (MYOSITIS OSSIFICANS PROGRESSIVA, CHOROBA MUNCHMAYERA)
Schorzenie czciej wystpuje u chopcw i przebiega okresowo z gorczk, blami i skostnieniami, ktre stopniowo ograniczaj ruchomo chorego. Masy kostne powstaj w tkance cznej rd- i okoominiowej, cignach, rozcignach i torebkach stawowych.
Rokowanie jest niepomylne z powodu postpujcego procesu chorobowego.
Leczenie polega przede wszystkim na zwalczaniu czynnikw prowadzcych do skostnie (np. spastycznoci, zakae drg moczowych), odpowiedniej rehabilitacji (wycznie czynna), stosowaniu ultradwikw i nawietla promieniami rentgenowskimi. Po ostatecznym wytworzeniu si skostnie, a wic po upywie 14-18 miesicy przeprowadza si operacje. W chorobie Munchmeyera dzieci rzadko przeywaj okres pokwitania.
2.1.13. .
ZESPO VOLKMANNA
( SYNDROMA ISCHAEMICA VOLKMANNl, CONTRACTURA ISCHAEMICA VOLKMANNA)