Jenny odwiedza Tracey trzy razy w tygodniu po godzinie. Cztery tygodnie po pierwszej wizycie spotykaj¹ siê ponownie, zgodnie z umow¹, w celu przeanalizowania tego, co osi¹gnê³y i czego osi¹gn¹æ siê nie uda³o.
• Tracey by³a u lekarza, który stwierdzi³ u niej anemiê. Obecnie przyjmuje lekarstwa i ju¿ teraz czuje przyp³yw si³.
• Posz³a do urzêdu naliczaj¹cego zasi³ki i chocia¿ prawdopodobnie ju¿ teraz otrzymuje ca³¹ przys³uguj¹c¹ jej kwotê, to urzêdnicy ponownie to sprawdz¹, aby mieæ co do tego ca³kowit¹ pewnoœæ.
• Dziêki wskazówkom Jenny dotycz¹cym bardziej stanowczego postêpowania z Ke-vinem Tracey czuje, ¿e znacznie lepiej sobie z nim radzi. Notuje wszystkie przypadki jego wybuchów z³oœci. Stwierdzi³a, ¿e w ci¹gu ostatniego tygodnia przydarzy³y siê tylko dwukrotnie, a ona zdo³a³a je zignorowaæ (zob. tabela w dodatku A). „Jest teraz znacznie pogodniejszy, kiedy wie, jak daleko mo¿e siê posun¹æ" - mówi.
• Tracey skorzysta³a z informacji przekazanych jej przez Jenny o oœrodkach, w których spotykaj¹ siê rodzice z ma³ymi dzieæmi. By³a ze swoimi synami na jednym z takich spotkañ. Poniewa¿ przyjêto j¹ przyjaŸnie, przypuszczalnie jeszcze kiedyœ tam pójdzie.
Wygl¹da na to, ¿e w ¿yciu Tracey wszystko uk³ada siê lepiej. Poniewa¿ jednak Jenny nie polega zwykle bez reszty na swych subiektywnych odczuciach, prosi Tracey o wype³nienie Inwentarza Depresji Becka. Dziewczyna siê zgadza i osi¹ga wynik równy 6, co oznacza tylko nieznaczn¹ depresjê. Jenny omawia wyniki testu z Tracey i uzyskuje dalsze potwierdzenie, ¿e samopoczucie podopiecznej znacznie siê poprawi³o od czasu ich pierwszego spotkania. Jenny informuje klientkê, ¿e w razie potrzeby mo¿e siê do niej zg³osiæ ponownie, ale wydaje siê, ¿e w obecnej sytuacji nie trzeba ju¿ wyznaczaæ nastêpnych spotkañ.
i
Rozdzia³ 5
Maltretowanie dzieci
Maltretowanie dzieci jest zagadnieniem o ogromnej wadze dla pracownika socjalnego28. Mog³oby siê wydawaæ, ¿e poœwiêcanie temu problemowi tak krótkiego rozdzia³u dowodzi braku odpowiedzialnoœci, ale psycholodzy przeprowadzili na ten temat liczne wa¿ne badania i pracownicy socjalni mog¹ siê z nich wiele dowiedzieæ. W rozdziale omówiê wiêc te badania, a tak¿e przytoczê inne istotne dane.
Podstawowy dokument Working Together Under the Children Act 1989 (Home Office, 1991), omawiaj¹cy wspó³pracê ró¿nych urzêdów w œwietle przepisów ustawy o dzieciach, zawiera nastêpuj¹ce kategorie maltretowania, które mo¿na umieszczaæ w rejestrze dotycz¹cym ochrony praw dziecka (zwraca siê uwagê, ¿e kategorie te nie pokrywaj¹ siê w pe³ni z definicj¹ „znacz¹cej krzywdy" z rozdzia³u 31 ustawy).
Zaniedbywanie. Uporczywe lub znaczne zaniedbywanie dziecka b¹dŸ nieza-pewnianie mu ochrony przed jakimkolwiek zagro¿eniem, w tym tak¿e przed z mnem i g³odem; ca³kowity brak opieki powoduj¹cy znaczne pogorszenie siê zdrowia dziecka lub zaburzenie procesów rozwojowych, w tym tak¿e zahamowanie rozwoju z przyczyn pozaorganicznych.
Obra¿enia na ciele. Rzeczywiste lub prawdopodobne uszkodzenie cia³a dziecka, nara¿anie dziecka na obra¿enia fizyczne (lub na cierpienie), w tym tak¿e celowe zatrucie, duszenie i indukowane objawy pozorowane (zespó³ Munchausena).
Wykorzystywanie seksualne. Rzeczywiste lub prawdopodobne wykorzystywanie dziecka lub nastolatka. Dziecko mo¿e byæ zale¿ne i (lub) rozwojowo niedojrza³e.
28 Przemoc¹ w rodzinie zajmuj¹ siê w Polsce przede wszystkim organizacje spo³eczne. ¯eby jednak zjawisko maltretowania dzieci mog³o byæ dobrze zdiagnozowane i ¿eby podj¹æ skuteczne dzia³ania terapeutyczne, potrzebne jest œcis³e wspó³dzia³anie pracownika socjalnego, psychologa i lekarza. Podjêcie takiej wspó³pracy jest w praktyce nadal bardzo trudne (przyp. red.).
Maltretowanie dzieci
107
Znêcanie siê psychiczne. Z³e traktowanie lub rzeczywiste albo prawdopodobne odrzucenie wywieraj¹ce szkodliwy wp³yw na rozwój emocjonalny lub zachowanie dziecka. Wszelkie maltretowanie obejmuje w jakimœ zakresie znêcanie siê psychiczne. Tê kategoriê stosuje siê zatem w przypadkach, gdy jest ono g³ównym lub jedyny-nym rodzajem maltretowania.
Szacunkowe dane dotycz¹ce maltretowania dzieci