— Mógłbyś za górami skręcić na północ — poradził Tolnedranin...

Strona początkowa

Każdy jest innym i nikt sobą samym.

— Przekroczysz rzekę do Mishrak ac Thull i dotrzesz do Thull Mardu.
Drasanin skrzywił się.
— Nie znoszę handlowania z Thullami.
— Jest inna możliwość. Znasz takie miejsce w połowie drogi między Tol Honeth i Rak Goska?
Silk skinął głową.
— Zawsze stał tam posterunek zaopatrzeniowy Murgów: żywność, konie i wszystko, co potrzebne. Odkąd zaczęły się kłopoty w Rak Goska, kilku przedsiębiorczych Murgów kupuje tam całe karawany, z końmi i towarem. Ceny nie są tak atrakcyjne jak w Rak Goska, ale zawsze jest szansa na jakiś zysk. I nie musisz się narażać, by go osiągnąć.
— Ale wtedy nie będę miał towaru na drogę powrotną. Stracę połowę zarobku, jeśli nie przywiozę nic na sprzedaż w Tol Honeth.
— Przywieziesz swoje życie, Ambarze — zauważył rozsądnie Kalvor. Rozejrzał się nerwowo, jakby w każdej chwili oczekiwał aresztowania. — Nie wrócę już do Cthol Murgos — oświadczył stanowczo. — Jak każdy człowiek, skłonny jestem zaryzykować dla dobrego zarobku. Jednak całe złoto świata nie jest warte jeszcze jednej wyprawy do Rak Goska.
— Daleko do tego posterunku w połowie drogi? — spytał zafrasowany Silk.
— Minąłem go trzy dni temu — odparł Kalvor. — Powodzenia, Ambarze, cokolwiek postanowisz. — Chwycił cugle. — Chcę przejechać jeszcze parę mil, nim zatrzymam się na noc. Może i leży śnieg w tolnedrańskich górach, ale przynajmniej znajdę się poza granicami Cthol Murgos i poza zasięgiem rąk Taura Urgasa.
Skinął głową i szybkim kłusem odjechał na zachód, a wraz z nim jego strażnicy i karawana.

Rozdział XXI
Południowy Szlak Karawan wił się przez jałowe doliny, biegnące na ogół ze wschodu na zachód. Okoliczne szczyty były wysokie — wyższe zapewne od gór na zachodzie — lecz tylko lekko przyprószone śniegiem. Chmury zabarwiły niebo na ciemny, szary kolor, lecz wilgoć, jaką magazynowały w sobie, nie opadała na to wysuszone pustkowie, pełne piasku, skał i głogów. Choć nie padał śnieg, panował ostry chłód. Wiatr dmuchał bez przerwy i ciął jak nożem.
W dobrym tempie jechali na wschód.
— Belgaracie — rzucił przez ramię Barak. — Na wzgórzu przed nami stoi Murgo... kawałek na południe od drogi.
— Widzę go.
— Co on robi?
— Obserwuje nas. Nic nam nie grozi, póki pozostaniemy na szlaku karawan.
— Zawsze tak obserwują — stwierdził Silk. — Murgowie lubią pilnować wszystkich, którzy wjeżdżają do ich królestwa.
— Ten Tolnedranin... Kalvor — przypomniał sobie Barak. — Myślisz, że przesadzał?
— Nie — odparł Belgarath. — Sądzę, że Taur Urgas szuka pretekstu, by zamknąć szlak i usunąć z Cthol Murgos wszystkich przybyszów z Zachodu.
— Dlaczego? — zdziwił się Durnik.
Belgarath wzruszył ramionami.
— Zbliża się wojna. Taur Urgas wie, że spora liczba kupców przejeżdżających tą drogą do Rak Goska to szpiedzy. Niedługo będzie tędy prowadził armie z południa i chciałby zachować ich liczebność i ruchy w tajemnicy.
— Jakąż to armię zgromadzić można w tak martwej i niezamieszkanej dziedzinie? — zdziwił się Mandorallen.
Belgarath rozejrzał się po pustynnej wyżynie.
— To tylko niewielki fragment Cthol Murgos, jaki pozwalają nam oglądać. Kraj sięga tysiące i więcej mil na południe. Są tam miasta, których nie widział jeszcze żaden człowiek z Zachodu. Nie znamy nawet ich nazw. Tu, na północy, Murgowie prowadzą szeroko zakrojoną grę, zmierzającą do ukrycia prawdziwego Cthol Murgos.
— Azali przewidujesz, iż wojna nadciągnie wkrótce?
— Może najbliższego lata. Albo jeszcze następnego.
— Będziemy gotowi? — zaniepokoił się Barak.
— Będziemy się starać.
Ciocia Pol prychnęła z obrzydzeniem.
— Co się stało? — zapytał pospiesznie Garion.
— Sępy — odparła. — Wstrętne ptaszyska.
Dziesięć ciężkich ptaków machało skrzydłami nad czymś leżącym na ziemi w pobliżu szlaku.
— Czym się żywią? — zdziwił się Durnik. — Od szczytu szańca nie widziałem żadnych zwierząt.
— Pewnie jakiś koń... — stwierdził Silk. — Albo człowiek. Niczego innego tu nie ma.
— Czy człowiek leżałby tak nie pogrzebany?
— Tylko częściowo. Od czasu do czasu jacyś rabusie uznają, że wzdłuż szlaku karawan łatwo zdobędą majątek. Murgowie dają im mnóstwo czasu, by sobie przemyśleli tę pomyłkę.
Durnik spojrzał pytająco.

Tematy

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Każdy jest innym i nikt sobą samym.