Faith nie odpowiedziała, spała już smacznie...

Strona początkowa

Każdy jest innym i nikt sobą samym.

Una wysunęła się spod kołdry i w króciutkiej nocnej koszulce ruszyła przez hali na stryszek. Skrzypiące deski podłogi na poddaszu zdradziły jej nadejście i kiedy dotarła do małego pokoju w narożniku, panowała tam już zupełna cisza, a światło księżyca oświetlało składane łóżko i skuloną w nim małą figurkę.
— Mary — szepnęła Una. Cisza była jedyną odpowiedzią.
Una podkradła się do łóżka i szarpnęła kołdrę.
— Mary, wiem, że płakałaś. Słyszałam. Nie chcesz być sama?
Mary spojrzała na nią, ale nadal się nie odzywała.
— Pozwól mi położyć się obok ciebie. Zmarzłam — powiedziała Una, która drżała z zimna; przez okienko poddasza wdzierał się przenikliwy chłód nocnego, morskiego powietrza.
Mary przesunęła się, a Una wślizgnęła się pod kołdrę.
— Teraz nie będziesz już czuła się samotna. Nie powinniśmy zostawiać cię tu samej pierwszej nocy.
— To nie dlatego, że czułam się samotna — pociągnęła nosem Mary.
— Więc dlaczego płakałaś?
— No bo jak zostałam tu sama, to zaczęłam sobie myśleć o różnych sprawach. Myślałam o tym, że będę musiała wrócić do pani Wiley, i o tym, że mnie zbije za ucieczkę, i jeszcze o tym, o tym… o tym, że pójdę do piekła, bo jestem kłamczuchą. I okropnie mnie to wszystko zmartwiło.
— Och, Mary — Una była kompletnie zrozpaczona — nie wydaje mi się, żeby Pan Bóg posłał cię do piekła za kłamstwa, jeżeli nie wiedziałaś, że postępujesz źle. Nie mógłby tego zrobić. Pan Bóg jest dobry i miły. Ale teraz, kiedy już wiesz, że to grzech, nie wolno ci więcej kłamać.
— Ale co się wtedy ze mną stanie? — szlochała Mary.
— Ty nic nie rozumiesz. Nie masz o tym zielonego pojęcia. Masz dom i kochanego ojca, choć wydaje mi się czasem, że on niezupełnie wie, co się wokół dzieje. No, w każdym razie on cię nie bije i zawsze jesteś najedzona, choć ta wasza stara ciotka wcale nie zna się na gotowaniu, wcale a wcale. Czy wiesz, że ja nie pamiętam, abym kiedykolwiek najadła się do syta, tak jak dziś? Przez całe życie byłam bita, nie dostawałam lania tylko przez te dwa lata, które spędziłam w sierocińcu. Tam nie było tak źle, nie bili mnie, choć przełożona była zawsze okropnie zagniewana. Wyglądała tak, jakby miała zamiar odgryźć główkę od szpilki. No, ale pani Wiley to przy niej istny potwór, właśnie — potwór. Jak tylko sobie pomyślę, że będę musiała do niej wrócić, robię się sztywna ze strachu.
— Ale może wcale nie będziesz musiała. Może coś wymyślimy. Chodź, pomodlimy się razem, żeby Bóg wysłuchał twojej prośby i żebyś nie musiała wracać do pani Wiley. Modlisz się przecież, prawda, Mary?
— No oczywiście, zawsze powtarzam jakiś tam stary wierszyk, zanim pójdę spać — odpowiedziała obojętnie Mary. — Ale nigdy nie przyszło mi do głowy, że mogłabym Boga o coś prosić. Nie ma na świecie nikogo, kogo obchodziłby mój los, więc niby dlaczego Bóg miałby sobie zawracać mną głowę? Na ciebie z pewnością zwróci uwagę, w końcu jesteś córką pastora.
— Pan Bóg o ciebie troszczy się tak samo, Mary. Jestem tego pewna — powiedziała Una. — Dla Niego to nie ma znaczenia, czyim jesteś dzieckiem. Tylko Go ładnie poproś, a ja też Go poproszę.
— No, dobra — zgodziła się Mary. — Nawet jeśli to nie pomoże, nie powinno też zaszkodzić. Gdybyś znała panią Wiley tak dobrze jak ja, wiedziałabyś, że Bóg z pewnością nie zechce mieć z nią do czynienia. Ale i tak nie będę już więcej płakać z tego powodu. Przecież jest mi tu o wiele lepiej, niż zeszłej nocy w starej szopie, po której harcowały myszy. Popatrz na światełko latarni morskiej w Czterech Wiatrach. Prawda, że jest śliczne?
— To jedyne okno w całym domu, skąd można je zobaczyć — powiedziała Una. — Uwielbiam na nie patrzeć.
— Naprawdę? Ja też. Ze strychu Wileyów też było je widać. Było moją jedyną pociechą. Kiedy leżałam obolała po kolejnym biciu, patrzyłam na nie i zapominałam, że mnie coś boli. Myślałam o statkach, żeglujących coraz dalej i dalej od tego światełka, i marzyłam, że odpływam na jednym z nich. W zimowe noce, kiedy nie świeciło, czułam się bardzo samotna. Uno, powiedz mi, dlaczego wy jesteście dla mnie tacy dobrzy? Przecież jestem zupełnie obca.
— Bo tak właśnie należy postępować. Biblia mówi, że trzeba kochać wszystkich swoich bliźnich.

Tematy

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Każdy jest innym i nikt sobą samym.