pana Frye’a zostały spłacone, zanim majątek zostanie rozdany spadkobiercom...

Strona początkowa

Każdy jest innym i nikt sobą samym.

— No i?
— Stwierdziłem, że pan Frye płacił pani pięćset dolarów miesięcznie, i myślałem, że
to mogą być raty za jakiś dług.
Nie odpowiedziała.
Słyszał jej oddech.
— Pani Yancy?
— Nie jest mi winien ani grosza — powiedziała.
— Więc nie spłacał długu?
— Nie — powiedziała.
— Czy pani pracowała dla niego w jakimś charakterze?
Zawahała się. Potem: szczęk!
— Pani Yancy?
Nie było odpowiedzi. Tylko szum połączenia zamiejscowego, niewyraźny trzask za-
kłóceń.
Joshua wykręcił ponownie jej numer.
— Halo — powiedziała.
— To ja, pani Yancy. Wyraźnie nam przerwano.
Szczęk!
Zastanawiał się, czy nie zadzwonić do niej po raz trzeci, ale stwierdził, że znowu
odłoży słuchawkę. Nie była najlepiej wychowana. Wyraźnie miała jakąś tajemnicę, ta-
jemnicę, którą dzieliła z Brunem i teraz próbowała ją ukryć przed Joshuą, rozbudzając
jednak jego ciekawość. Był bardziej pewien, niż dotychczas, że wszyscy ludzie, którym
płacono przy pomocy konta w banku w San Francisco, mieli do powiedzenia coś, co
mogłoby pomóc wyjaśnić istnienie sobowtóra Bruno Frye’a. Gdyby Joshua potrafił ich
tylko zmusić do mówienia, to mógłby jednak dokonać szybkiego rozliczenia majątku.
— Nie pozbędziesz się mnie tak łatwo, Rito — powiedział odkładając słuchawkę.
Jutro poleci cessną do Hollister i spotka się z nią osobiście.
Następnie wykręcił numer doktora Nicholasa Rudge’a, natknął się na automatyczną
sekretarkę, więc tylko zostawił wiadomość z podaniem numeru domowego i biuro-
wego.
298
299
Przy trzecim telefonie wreszcie miał szczęście, chociaż nie takie, na jakie liczył.
Latham Hawthorne był w domu i zechciał z nim rozmawiać. Okultysta miał nosowy
głos ze śladami arystokratycznego akcentu brytyjskiego.
— Sprzedałem mu sporo książek — powiedział Hawthorne w odpowiedzi na pyta-
nie Joshui.
— Tylko książki?
— Zgadza się.
— To dużo pieniędzy jak za książki.
— Był znakomitym klientem.
— Ale sto trzydzieści tysięcy dolarów?
— Na przestrzeni prawie pięciu lat.
— Niemniej jednak...
— I większość z nich to nadzwyczaj rzadkie książki, rozumie pan.
— Czy zechciałby je pan odkupić od majątku? — spytał Joshua, starając się spraw-
dzić, czy mężczyzna jest uczciwy.
— Odkupić? Byłbym tym uradowany. Jak najbardziej.
— Za ile?
— Cóż, tego dokładnie nie powiem, dopóki ich nie zobaczę.
— Niech pan określi na oko. Ile?
— O ile te pozycje nie zostały zużyte, rozumie pan — postrzępione, porozrywane,
popisane i co tam jeszcze — wówczas to inna historia.
— Powiedzmy, że są w nieskazitelnym stanie. Ile by pan zaoferował?
— Jeśli są w takim samym stanie, w jakim je sprzedałem panu Frye’owi, wówczas je-
stem gotów zapłacić za nie dużo więcej, niż on sam pierwotnie za nie zapłacił. Bardzo
wiele tytułów w jego zbiorach zyskało na wartości.
— Ile? — spytał Joshua.
— Jest pan uparty.
— To jedna z moich licznych zalet. No dalej, panie Hawthorne, nie proszę pana
o wiążącą odpowiedź. Tylko szacunkową.
— Cóż, jeśli zbiór nadal zawiera wszystkie książki, które mu sprzedałem, i jeśli
wszystkie są w doskonałym stanie... to powiedziałbym... wliczając w to moją marżę, na-
turalnie... około dwustu tysięcy dolarów.
— Odkupiłby pan te same książki za siedemdziesiąt tysięcy więcej, niż panu zapła-
cił?
— Szacując z grubsza, tak.
— To niezła zwyżka wartości.
— To z powodu tej dziedziny zainteresowań — powiedział Hawthorne. — Z każdym
dniem coraz więcej ludzi interesuje się tą tematyką.
298
299
— A jaka to tematyka? — spytał Joshua. — Jakie książki on zbierał?
— Pan ich nie oglądał?
— Jak sądzę, stoją na półkach w jego gabinecie — powiedział Joshua. — Wiele z nich
to bardzo stare książki i wiele z nich jest oprawionych w skórę. Nie zorientowałem się,
że jest w nich coś niezwykłego. Nie zaprzątałem sobie głowy ich oglądaniem.
— To tytuły okultystyczne — powiedział Hawthorne. — Sprzedaję wyłącznie książki
traktujące o okultyzmie we wszystkich jego przejawach. Duży procent moich towa-
rów to książki zakazane, wyklęte przez Kościół albo państwo w innych czasach, nie wy-
drukowane ponownie przez naszych współczesnych, sceptycznych wydawców. Także
dzieła z bibliofilskich nakładów. Mam ponad dwustu stałych klientów. Jednym z nich
jest gentleman z San Jose, który zbiera wyłącznie książki poświęcone mistyce hindu-
skiej. Pewna kobieta w okręgu Marin zebrała ogromną bibliotekę z dziedziny satani-
zmu, włączywszy w to parenaście niezrozumiałych tytułów, które były wydane wyłącz-
nie po łacinie. Inna kobieta z Seattle kupuje zasadniczo wszystko, co napisano o na-
szych doświadczeniach pozacielesnych. Mogę zaspokoić wszelkie gusty. Nie tylko po-
leruję swoje ego, kiedy twierdzę, że jestem najbardziej szanowanym i godnym zaufania
handlarzem literatury okultystycznej w całym kraju.
— Ale z pewnością nie wszyscy klienci wydawali tyle, ile pan Frye.
— Och, oczywiście, że nie. Takich jak on, dysponujących takimi środkami, jest zale-
dwie dwóch czy trzech. Ale mam kilkudziesięciu klientów, którzy przeznaczają rocznie
około dziesięciu tysięcy dolarów na swoje nabytki.
— To niewiarygodne — powiedział Joshua.
— Niezupełnie — stwierdził Hawthorne. — Ci ludzie uważają, że balansują na gra-
nicy wielkiego odkrycia, że są na skraju poznania jakiejś monumentalnej tajemnicy, za-
gadki życia. Niektórzy dążą do nieśmiertelności. A niektórzy szukają zaklęć i rytuałów,

Tematy

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Każdy jest innym i nikt sobą samym.