Rdzeñ krêgowy biegnie w przewodzie utworzonym przez ³uki krêgów.
Miêdzy
uk³ad nerwowy
408
kolejnymi krêgami odchodz¹ od niego nerwy obwodowe. Mózgowie powstaje w rozwoju zarodkowym z 5 kolejnych pêcherzyków cewki
nerwowej, które u ssaków ulegaj¹ nastêpnie zró¿nicowaniu zacieraj¹cemu ich pierwotn¹
Mózg bydla domowego w przekroju strza³kowym, l — cia³o mo-dzelowate, 2 — pólkula mózgu, 3 — szyszynka, 4 — pó³kula mó¿d¿ku,
5 — rdzeniomózgowle, 6 — przysadka, 7 — nerw wzrokowy
budowê. Z 3 pierwszych pêcherzyków powstaje mózg, na który sk³ada siê tzw. kre-somózgowie, miêdzymózgowie i œródmózgowie.
Pozosta³e 2 pêcherzyki daj¹ ty³omózgowie i rdzeniomózgowie.
Rdzeniomózgowie, czyli rdzeñ przed³u¿ony, jest przede wszystkim drog¹, któr¹ przebiegaj¹ szlaki nerwowe ³¹cz¹ce mózg z rdzeniem. W
ty³omózgowiu najwa¿niejsz¹ rolê odgrywa mó¿d¿ek, w którym u ssaków zaznaczaj¹ siê 2 pó³kule mó¿d¿kowe. G³ównym ich zadaniem
jest koordynacja ruchów i kontrolowanie pozycji cia³a.
Sródmózgowie ukryte u ssaków pod przednimi odcinkami mózgowia jest miejscem koordynacji wra¿eñ wzrokowych i s³uchowych z
ruchami cia³a. Miêdzymózgowie ma œcis³y zwi¹zek ze zmys³em wzroku, tu bowiem dochodz¹ nerwy wzrokowe. W jego
dolnej czêœci znajduje siê przysadka mózgowa — wa¿ny gruczo³ wydzielania wewnêtrznego. W miêdzymóz-gowiu umiejscowione s¹ rów-
nie¿ oœrodki termoregulacji, snu i czynnoœci rozrodczych. Kresomózgowie jest najwiêksz¹ czêœci¹ mózgu ssaków. Dzieli siê ono na 2 sy-
metryczne czêœci, tworz¹ce pó³kule mózgowe. Pocz¹tkowo kresomózgowie by³o przede wszystkim oœrodkiem zmys³u wêchu, póŸniej
jednak, zachowuj¹c tê funkcjê, zyska³o rolê nadrzêdnego oœrodka koordynacyjnego w stosunku do ca³ego systemu nerwowego. W
zwi¹zku z rozwojem wy¿szych czynnoœci nerwowych pó³kule mózgowe tak silnie siê rozwijaj¹, ¿e niekiedy przykrywaj¹ ca³kowicie
dalsze czêœci mózgu siêgaj¹c a¿ po mó¿d¿ek. W przedniej czêœci kresomózgowia znajduj¹ siê opuszki wêchowe, których rozwój zwi¹zany
jest œciœle ze stopniem rozwoju wêchu. U cz³owieka s¹ one zredukowane.
Pó³kule mózgowe pokrywa kora mózgowa. U pierwotnych ssaków powierzchnia kory jest g³adka, u wy¿szych zwykle obfituje w liczne
zakrêty oddzielone bruzdami. Bezpoœredni¹ ³¹cznoœæ miêdzy obu pó³kulami zapewnia u niektórych torbaczy i u wszystkich ³o¿yskowców
cia³o mo-dzelowate, nie wystêpuj¹ce u gadów i u stekowców.
Wielkoœæ mózgu w pewnym stopniu jest miar¹ rozwoju psychiki. Mózg du¿ych gatunków ssaków, choæ bezwzglêdnie wiêkszy, stanowi
jednak mniejszy procent masy cia³a ni¿ u gatunków drobnych. Porównuj¹c gatunki o podobnych rozmiarach widzimy jednak, ¿e formy
ewolucyjnie
409
uk³ad oddechowy
wy¿ej stoj¹ce maj¹ mózg wiêkszy. Dziêki zachowaniu siê czaszek zwierz¹t kopalnych mo¿na stwierdziæ, ¿e w wielu grupach nastêpuje w
procesie ewolucji powiêkszanie siê rozmiarów mózgu, a przede wszystkim pó³kul mózgowych i coraz intensywniejsze ich pofa³dowanie.
Najwy¿szy stopieñ rozwoju osi¹ga mózg naczelnych, zw³aszcza cz³owieka. W ewolucji cz³owieka od form przedludzkich widoczny jest
równie¿ wzrost wielkoœci mózgu.
Z mózgu wychodzi 12 par nerwów czaszkowych obs³uguj¹cych przede wszystkim narz¹dy g³owy. Dalsze nerwy obwodowe rozpoczynaj¹
siê w rdzeniu. Uk³ad nerwowy autonomiczny, w którym wyró¿nia siê czêœæ wspó³-czuln¹ i przywspó³czuln¹, z³o¿ony jest ze zwojów i
nerwów bêd¹cych przede wszystkim regulatorami czynnoœci wewnêtrznych organizmu niezale¿nych od œwiadomoœci: ruchów przewodu
pokarmowego, pracy gruczo³ów i in. Nerwy wspó³czulne i przywspó³czulne wywieraj¹ przy tym zwykle dzia³anie antagonistyczne na te
same narz¹dy. [K.K.]
uk³ad oddechowy, obejmuj¹cy p³uca i drogi oddechowe, nie tylko doprowadza do organizmu tlen i wydala dwutlenek wêgla, ale tak¿e
s³u¿y za narz¹d g³osowy oraz bierze udzia³ w gospodarce wodnej i termoregulacji ustroju.
Drogi oddechowe rozpoczynaj¹ siê jam¹ nosow¹, z³o¿on¹ z górnej czêœci wêchowej oraz z dolnej, bêd¹cej g³ówn¹ drog¹ powietrza
oddechowego. Jama nosowa wyœcielona jest b³on¹ œluzow¹, zapewniaj¹c¹ nawil¿enie, ogrzanie i oczyszczenie wdychanego
powietrza. Ku ty³owi jama nosowa ³¹czy siê przez nozdrza tylne z gard³em. Krtañ ³¹cz¹ca gard³o z tchawic¹ ma kszta³t nieregularnej rury
Szkielet krtani psa. l — chrz¹stka tarczowata, 2 — tchawica, 3 — koœæ gnykowa, 4 — chrz¹stka nagioœ-niowa, 5 — chrz¹stka
plerœcienio-wata
o szkielecie zbudowanym z chrz¹stek. Wewn¹trz niej znajduj¹ siê fa³dy g³osowe o-graniczaj¹ce szparê, zwan¹ szpar¹ g³oœni. Drgania
tych fa³dów s¹ Ÿród³em g³osu. U wielu ssaków rozwinê³y siê worki krtaniowe, po³¹czone ze œwiat³em krtani i spe³niaj¹ce rolê
rezonatorów dŸwiêku. Osi¹gaj¹ one ogromne rozmiary u ma³p, np. u wyjca. Wejœcie do krtani mo¿e znajdowaæ siê na dolnej œcianie
gard³a (np. u cz³owieka), albo te¿ krtañ wsuniêta jest do nozdrzy wewnêtrznych, np. u waleni, nietoperzy, m³odych torbaczy, tak ¿e
oddychanie mo¿liwe jest tylko przez nos. Dziêki temu pokarm i woda nie mog¹ przedostaæ siê z jamy ustnej do tchawicy.
Tchawica jest rur¹ usztywnion¹ pierœcieniami chrzestnymi. Rozwidla siê w klatce piersiowej na 2 oskrzela g³ówne, prowadz¹ce do p³uc.
Tu rozdzielaj¹ siê one na coraz to wê¿sze oskrzela i oskrzeliki. P³uca le¿¹ w
unau
410
jamie op³ucnej. W jamie tej, umo¿liwiaj¹cej ruchy p³uc w czasie oddychania, panuje stale ciœnienie ujemne, niezbêdne do rozszerzania