J. Marciniak: Treœæ..., s. 50 i n.). Chodzi tu przede wszystkim o zapewnienie dziecku uzyskania pewnego niezbêdnego poziomu wiedzy, którego zakres zale¿y oczywiœcie od indywidualnych zdolnoœci i predyspozycji dziecka. Polega ona nie tylko na dbaniu o to, aby dziecko poddawane by³o obowi¹zkowi szkolnemu, ale tak¿e o to, by typ szko³y, do której uczêszcza dziecko, by³ odpowiedni do jego mo¿liwoœci i uzdolnieñ, oraz o to, by uzyskiwa³o ono zadowalaj¹ce wyniki w nauce, co oznacza niejednokrotnie zapewnianie ma³oletniemu stosownej pomocy w nauce (por. J. Marciniak: Treœæ..., s. 50 i n.).
Bardzo istotne s¹ zadania opiekuna w zakresie troski o odpowiednie wykszta³cenie ma³oletniego w celu uzyskania przez niego w³aœciwego zawodu (Komentarz do k.r.o., s. 841-842). Od tego bowiem niejednokrotnie zale¿y nie tylko jego zadowolenie ¿yciowe, lecz tak¿e pozycja w spo³eczeñstwie. Nale¿y bowiem podkreœliæ, ¿e skoro celem wychowania ma³oletniego ma byæ przygotowanie go do ¿ycia we wspó³czesnym spo³eczeñstwie, to na opiekunie ci¹¿y obowi¹zek takiego oddzia³ywania na ma³oletniego, aby by³ on odpowiedzialnym cz³onkiem spo³eczeñstwa jako ca³oœci. Wypada siê tak¿e zgodziæ ze stanowiskiem, ¿e wa¿k¹ rolê w tym zakresie odgrywa troska opiekuna o w³aœciwy rozwój moralny podopiecznego, o jego rozwój etyczny, a tak¿e o jego zdolnoœci politechniczne. Obcowanie bowiem z osi¹gniêciami wspó³czesnej techniki jest warunkiem nale¿ytego funkcjonowania we wspó³czesnym spo³eczeñstwie (por. J. Marciniak: Treœæ..., s. 50).
Wychowanie fizyczne ma³oletniego oznacza natomiast troskê o jego ¿ycie i zdrowie, o prawid³owy rozwój w tym zakresie. Czynnoœci opiekuna w sferze wychowania fizycznego oznaczaj¹ zarówno koniecznoœæ podejmowania pewnych czynnoœci o charakterze profilaktycznym, takich jak np. poddawanie dziecka stosownym kontrolom lekarskim czy dbanie o uprawianie przez nie jakiegoœ sportu, jak i czynnoœci interwencyjnych, jak np. stosowanie wobec dziecka niezbêdnych zabiegów leczniczych w wypadku zachorowania (por. J. Marciniak: Treœæ..., s. 51).
Dzia³alnoœæ opiekuna w zakresie wychowania dziecka jest oczywiœcie we wspó³czesnym spo³eczeñstwie wspomagana przez system odpowiednich placówek szkolnych, zak³adów leczniczych itp. (tam¿e, s. 52). Nie zwalniaj¹ one i nie wyrêczaj¹ opiekuna, lecz powinny s³u¿yæ mu pomoc¹ i rad¹, przy czym nie mo¿na te¿ zapominaæ o roli s¹du opiekuñczego polegaj¹cej na wydawaniu opiekunowi poleceñ i wskazówek.
9. Odrêbnym elementem pieczy nad osob¹ dziecka jest kierowanie nim, choæ w zasadzie wychowanie wi¹¿e siê nierozdzielnie z kierowaniem. Mo¿na siê zgodziæ z definicj¹ owego kierowania przyjêt¹ w doktrynie, ¿e oznacza ono prawo i obowi¹zek decydowania we wszystkich zasadniczych sprawach zwi¹zanych z rozwojem dziecka i ¿e, podobnie jak w stosunku do rodziców ma³oletniego, pozwala ono na podejmowanie przez opiekuna zarówno w stosunku do podopiecznego, jak i osób trzecich wszelkich œrodków potrzebnych do zapewnienia spokojnego i prawid³owego biegu procesu wychowawczego dziecka (por. K. Jagielski: Istota i treœæ w³adzy rodzicielskiej, s. 127; J. Marciniak: Treœæ..., s. 53). W ramach kierowania dzieckiem opiekun ma prawo decydowania zarówno o osobie ma³oletniego, o jego wychowaniu, wyborze zawodu, wyborze kierunku kszta³cenia, jak te¿ decydowania o miejscu pobytu ma³oletniego (por. J. Marciniak: Treœæ..., s. 54). W literaturze zwraca siê uwagê na podobieñstwo tego uprawnienia opiekuna do prawa rodziców do kierowania dzieckiem z zastrze¿eniem jednak, ¿e zakres tego uprawnienia u opiekuna i u rodziców jest ró¿ny (por. K. Jagielski: Istota..., s. 127; J. Marciniak: Treœæ..., s. 54).
Do sfery kierowania dzieckiem nale¿eæ bêd¹ zarówno pewne czynnoœci faktyczne, jak i czynnoœci prawne, czynnoœci, które mo¿na uznaæ za szczególnie wa¿ne dla dziecka, jak i takie, które maj¹ charakter mniej wa¿ny. To ostatnie rozró¿nienie ma istotne znaczenie z punktu widzenia koniecznoœci uzyskania zgody s¹du opiekuñczego na dokonanie przez opiekuna ka¿dej wa¿niejszej czynnoœci z zakresu pieczy nad osob¹ dziecka (art. 156).
Do spraw, które ze swej istoty nale¿¹ do wa¿niejszych decyzji w sprawach dziecka, zalicza siê:
- okreœlenie miejsca pobytu dziecka - zw³aszcza, gdy mia³aby nim byæ miejscowoœæ oddalona od miejsca zamieszkania opiekuna,