Oryginalnością eksperymentu jest to, że trzy metody terapeutyczne były stosowane przez 5 wysoko kwalifikowanych psychoterapeutów (płacono im za każde
posiedzenie) , których cechą wspólną była orientacja dynamiczna (od freudowskiej aż po sulliya-.
nowskÄ…) .
Każdy pacjent miał 5 posiedzeń terapeutycznych.
Każdemu terapeucie przydzielono po 9 pacjentów, z 3 osobami miał przeprowadzić terapię dynamiczną, zgodną z własną orientacją teoretyczną, w celu uzyskania przez nie wgląda, wobec 3 osób miał zastosować, terapię placebo", a u 3 miał
Strona 240
Psychoterapia kierunki metody badania.txt
przeprowadzić systematyczną desensybilizację.
Terapeaci zostali przeszkoleni w zakresie stosowania standardowej metody systematycznej desensybilizacji, klórej dotychczas nie stosowali.
Sukces terapii (zmienna zależna) został oceniony w ślepej próbie przez
niezależnych sędziów, którzy.
543.
oceniali każdego pacjenta jako mówcę podczas publicznego wystcpu.
Dla orientacji przedstawiainy następującą skróconą tabelę (9) , sporządzoną na podstawie większego zbioru danych.
Ia bela 9.
Skuteczność różnych rodzajów terapii w leczę.
niu tremy.
rodzaj terapii.
'Desensybilizacja Mgłą ił Indywidualna uwaga psychoterapia placebo'Grupa kontrolna bez terapii.
544.
i Liczba) osób.
Bez z*a*.
OJ.
*Nie-.
znaczna I Poprawa.
j romawa.
Znaczri z**.
Dane przedstawione w tabeli 9 wykazują zatem wyżczość terapii
desensybilizacyjnej nad terapiÄ… placebo i nad terapiÄ… wglÄ…dowÄ….
Jakkolwiek terapia wglądowanie była zdecydowanie skuteczniejsza niż terapia pRcebo, oba rodzaje terapii były zdecydowanie skuteczniejsze i poprawa
osiągnięta w tych grupach była wyższa niż spontaniczna poprawa, jaka wystąpiła w grupie kontrolnej, jadanie to jest również w dużym stopniu modelawe i dotyczy lęku podstawowego, liczba ąosiedzeń węydaje się-zwłaszcza z punktu widzenia zastosowania elenientów terapii dynamicznej-zbyt mała.
Jeżeli jednak za gonoreą wybranej formy terapii osiągnie się w tym czasie wyniki, przemawia to również na jej korzyść.
W dwa lata po zakończeniu terapii Paul (1967) zebrał ka (amnestyczne informacje od wszystkich leczonych osób oraz od 70%osób z grupy kontrolnej.
W wie.
kszości przypadków katamneza ujawniła, że poprawa utrzymała się lub
nawet nastąpiła dalsza poprawa stamabadanych osób.
Nie stwierdzono różnic między grupą placebo a grupą poddaną terapii wglądowej (znaczne polepszenie stwierdzono u 50%osób.
W'obu grupach stwierdzono polepszenie w porównaniu ze stanem przed terapią, yrzy tym było ono islamie wyższe niż w grupie kontrolnej (ZP%) i istotnie niższe niż w grupie poddanej systematycznej desensybilizacji (k 5%) , 3.
Di Loreto (1971) z Uniwersytetu w Michigan przeprowadził p-orównanie trzech form terapii-systenatyczne j desensybilizacji, terapii racjonalnie-emotywnej (według Ellisa) i terapii rcgersowskiej.
Grupa 100 studentów cierpiących na różnego rodzaju leki w sytuacjach społecznych i deklarujących zgodę na bezpłatne leczenie została losowo przydzielona po 20
osób do każdej z form terapii i po 20 osób do dwu grup kontrolnych-jednej z towarzyskim kontaktem (placebo-terapia) i drugiej-bez żadnego kontaktu z terapeutą (por.s.
4843.
Teraąię prowadzili absolwenci psychologii, będący zwolennikami okreśienej motody i mający w zakresie jej stosowania przynajmniej roczną praktykę.
Terapia tajała formę grupową i przebieęała w pięcioosobowych zespołach: każdy zespół odbył 9 posiedzeń.
Efekt oceniany był zarówno przez osoby biorące udział w terapii, jak i, przez niezależnych obserwatorów.
Dane z katamnezybyły zbierane po upływie trzech miesięcy cdzakończenia leczenia.
We wszystkich grupach poddanych terapii nastąpiła istotna poprawa w porównaniiu z obiema grupami kontrolnymi.
Systematyczna de: -ensybilizacja prowadziła przy tym do większego, statystycznie istotnego polepszenia stanu pacjentów niż dwie pozostałe turmy Terapii.
Jeśli idzie o wpływ terapii na interpersonalną.
45-Psychoterapia.
545.
Strona 241
Psychoterapia kierunki metody badania.txt
aktywność badanych poza posiedzeniami terapeutycznymi, najskuteczniejsza okazała się terapia racjonalnie emotywna, mnie j skuteczna-systematyczna desensybilizacja, a najmniej skuteczna-terapia rogersowakai placebo-terapia.
Różnice we wszystkich przypadkach były statystycznie istotne.
Opisane cechy charakteryzujące poprawę wykazały trwałość w badaniu
katarmnestycznym, wykonanym po upływie trzech miesięcy od zakończenia terapii.
Grupa poddana placebo-terapii, którą zajmowano się jedynie podczas kilku towarzyskich spotkań przy obiedzie, wykazała poważną poprawę w kwestionariuszu lęku w porównaniu z grupą pozostająca bez kontaktu z terapeutą.
Potwierdza to wpływ czynników niespecyfi cznych.
Zastosowane metody terapii oddziaływały odmiennie na pacjenta-w introwertyrwnych i ekstrawertywnych.
Stany lękowe ekstrawertyków bardziej słabły przy zastsowamu psychoterapii rogersowskiej i przy systematycznej desensybilizacji niż przy terapii
racjonalnie-emotywnej, której efekt nie różnił sie u tych sób od efektu w grupie-placebo.
U pacjedtów introwertycznych skuteczniejsza była terapia racjonalnie-emotywna i systematyczna desensybilizacja niż psychoterapia rogersowska, której efekt również nie różnił się od grupy-pldcebo.
Systematyczna desensybilizacja powodowała dobre i statystycznie istotne zmiany u obu typów pacjentów.
Pewien metodologicany problem w pracy Di Loreto, skądinąd bardzo dokładnej, wiąże się z tym terapeuci byli stosunkowo mało doświadczeni, co zwłaszcza w terapii rogersowskiej i racjonalnie-emotywnej mogło odgrywać dużą rolę.
4.
W badaniu przeprowadzonym przez M.
G.
Geldera, T.
M.
Marksa, M.
M.
Wolta i M.
Clarka (1967) .
5-46.
z londyńskiego Instytutu w Maudsley przyjęto za punkt wyjśia rzeczywistą sytuację terapeutyczną.
Pac jenot z ambulatorium psychiatrycznego, cierpiący na jedną lub więcej fobii, zostali podzieleni na 3 grupy: 16 pacjentów leczono za pomocą systematycznej desensybilizacji, następnych 16-psychoterapią grupową, 10 poddano pychoterapii indywidualnej.
Wykluczono pacjentów z depresją oraz pecjendó-w z abjawamiobsesji, u których fobia była sprawą wtórną.
Grupy były równoważne poi względem wieku, ilorazu inteligencji w skali słownej, początkowej intensywności fobii i obecności innych symptomów.
Pewne różnice zaznaczały się tylko w tym, że pacjenci, których poddano terapii grupowej, chorowali stsunkowo dłużej niż pacjenci w pozotałyeh grupach, a w grupie terapii indywidualnej było mniej mężczyzn niż'w innych gruaach.
We wszystkich trzech grupach byli pacjenci z agorafobiÄ… i z innymi fobiami.