Więcej informacji na ten temat znaleźć można w rozdziale 13 pt.. „Korzystanie z sieci WAN".
1.1.4.1.2 Wzmacniaki
Wzmacniak jest urządzeniem, które odbiera przesyłane sygnały, wzmacnia je i wysyła z powrotem do sieci. W sieciach LAN wzmacniak -
częściej zwany koncentratorem umożliwia przyłączanie do sieci wielu urządzeń. Funkcja ta jest dla dzisiejszych sieci LAN o tyle istotna, że często zapomina się o pierwotnym zadaniu koncentratorów - regenerowaniu sygnałów.
A zdolności koncentratorów do regenerowania sygnałów decydują o pomyślnym działaniu sieci LAN w równym stopniu, co ich funkcje
tworzenia punktów dostępu do sieci. Okrutna rzeczywistość nieubłaganie dostarcza nam dowodów na wpływ nośników na przesyłane
sygnały. Sygnały elektroniczne umieszczone w sieci ulegają bowiem zakłóceniom, które mogą przyjąć jedną z dwóch form: tłumienia lub zniekształcenia.
Tłumienie sygnału to osłabienie jego siły. Zniekształcenie natomiast to niepożądana zmiana jego kształtu. Każda ze wspomnianych form zakłóceń musi być traktowana z osobna i z osobna rozwiązywana.
Tłumienie można eliminować zmniejszając długość kabli na tyle, by moc sygnału umożliwiała mu dotarcie do wszystkich części
okablowania. Jeśli jednak kabel musi być długi, to aby uniknąć tłumienia, można na kablu zamontować wzmacniak.
Zniekształcenie stanowi poważniejszy problem związany z przesyłaniem sygnałów. Zniekształcenie sygnałów powoduje uszkodzenie
wszelkich danych, które są przy ich użyciu przesyłane. Wzmacniaki nie potrafią rozróżniać sygnałów prawidłowych od zniekształconych, wzmacniają więc wszystkie sygnały. Istnieje na szczęście kilka sposobów eliminowania zniekształceń.
Przede wszystkim należy stosować się do wszelkich zaleceń dotyczących nośnika - szczegółowe informacje na ten temat znajdują się w rozdziale 3 pt.. „Warstwa fizyczna".
W razie wystąpienia zniekształcenia należy określić jego źródło, a następnie przeprowadzić okablowanie jak najdalej od niego. Często zniekształceń uniknąć można, stosując nowoczesne technologie transmisji, które są odporne na zakłócenia, takie jak na przykład kable światłowodowe. Wszelkie dostępne technologie omówione są na dalszych stronach tej książki.
Korzystać można z protokołów sieciowych umożliwiających rozpoznawanie i automatyczną korektę wszelkich ewentualnych błędów
transmisji. Protokoły te omówione są w rozdziałach 5 i 12.
1.1.4.2 Programowe elementy składowe
Składnikami programowymi niezbędnymi do utworzenia sieci są:
protokoły - określające sposoby komunikowania się urządzeń i regulujące je,
programy poziomu sprzętowego, nazywane mikroprogramami, sterownikami lub programami obsługi - umożliwiające działanie
urządzeniom, takim jak na przykład karty sieciowe,
oprogramowanie komunikacyjne.
Protokoły
Przyłączalność fizyczna sieci jest łatwa do zabezpieczenia. Prawdziwe wyzwanie stanowi natomiast zorganizowanie standardowych
sposobów komunikowania się zarówno dla komputerów, jak i dla innych urządzeń przyłączanych do sieci. Sposoby, o których mowa,
nazywane są protokoiami. Protokołem posługujemy się na przykład podczas komunikowania się za pomocą telefonu. Zazwyczaj pierwszym wyrażeniem wypowiadanym po podniesieniu słuchawki jest „Halo" (lub jego odpowiednik). Zwykłe pozdrowienie informuje o pomyślnym ustanowieniu połączenia. Następną czynnością jest zwykle odpowiedź potwierdzająca, że łącze komunikacyjne działa w obu kierunkach.
Jeśli strony potrafią się rozpoznać w wyniku tej prostej wymiany dwóch słów, wystarcza ona do nawiązania najbardziej nawet intymnych rozmów. Jeśli jednak osoby po przeciwległych stronach kabla telefonicznego nie znają się nawzajem, to do rozpoznania potrzebne są dodatkowe protokoły. Po ustanowieniu połączenia i rozpoznaniu się rozmowa może potoczyć się w kierunku, w jakim została zainicjowana.
Przykładowy protokół zakorzenił się w zwyczajach na tyle, że jego naruszenie interpretowane jest jako brak wychowania lub nawet umyślna nieuprzejmość.
W tej kwestii komputery nie różnią od nas ani trochę. Połączenie ich za pomocą sieci jest zaledwie jednym z wymogów, które muszą być spełnione w celu pomyślnej realizacji rzeczowej komunikacji i udostępniania zasobów. Bezpośrednia komunikacja między dwoma
komputerami umożliwia im, a zatem również ich użytkownikom, współdzielenie zasobów. Zakładając, że jedynie garstka osób nie