Przypomnijmy sobie, ¿e prawo malej¹cych przychodów mówi, i¿ dodatkowe przyrosty produktu zmniejszaj¹ siê w miarê jak przedsiêbiorstwo stosuje w produkcji dodatkowe porcje nak³adów (zob. tabl. 2.1).
Prowadz¹c badania nad u¿ytecznoœci¹, ekonomiœci og³osili prawo malej¹cej u¿ytecznoœci krañcowej (marginal utility). Prawo to mówi, ¿e dodatkowe lub krañcowe iloœci (przyrosty) u¿ytecznoœci zmniejszaj¹ siê w miarê, jak dana osoba spo¿ywa coraz to wiêksze iloœci danego dobra.
Zanim siê zajmiemy tym prawem, musimy dobrze zrozumieæ termin krañcowy; s³owo krañcowy u¿ywany jest w znaczeniu "dodatkowy" lub "przyrost". I tak, gdy zjadasz dodatkowy ro¿ek lodów, uzyskujesz pewien przyrost swej psychicznej satysfakcji - u¿ytecznoœci i ten przyrost nazywamy u¿ytecznoœci¹ krañcow¹. Z terminem "krañcowy" spotykamy siê wielokrotnie w dalszych rozdzia³ach i zawsze bêdzie on stosowany w znaczeniu "dodatku" lub "przyrostu" tego czy owego.
Jakie jest wiêc to nowe prawo? Zacznijmy od dok³adnego sformu³owania.
Prawo malej¹cej u¿ytecznoœci krañcowej mówi, ¿e je¿eli konsumujesz wiêcej jakiegoœ dobra, to twoja ca³kowita u¿ytecznoœæ roœnie. Gdy jednak konsumujesz go wci¹¿ wiêcej i wiêcej, twoja ca³kowita u¿ytecznoœæ bêdzie rosn¹æ w coraz wolniejszym tempie. Ten coraz wolniejszy wzrost ca³kowitej u¿ytecznoœci bierze siê st¹d, ¿e twoja krañcowa u¿ytecznoœæ (przyrost u¿ytecznoœci dodany w wyniku skonsumowania ostatniej jednostki dobra) zmniejsza siê w miarê konsumowania coraz wiêkszej iloœci dobra. Malej¹ca krañcowa u¿ytecznoœæ wynika z faktu, ¿e twoja ocena danego dobra czy upodobania do niego zmniejsza siê w miarê wzrostu konsumowanej iloœci.
Krótkie sformu³owanie tego prawa mówi, ¿e wraz ze wzrostem konsumowanej iloœci dobra, jego krañcowa u¿ytecznoœæ ma tendencjê do zmniejszania siê.
Przyk³ad liczbowy
Kolumna (2) w tabelce towarzysz¹cej rysunkowi 19.3 pokazuje, ¿e ca³kowita osi¹gana u¿ytecznoœæ roœnie wraz ze wzrostem Q, lecz w malej¹cym tempie. W kolumnie (3) mierzymy krañcow¹ u¿ytecznoœæ jako przyrost ca³kowitej u¿ytecznoœci spowodowany dodaniem jednej jednostki dobra.
Fakt obni¿ania siê krañcowych u¿ytecznoœci podanych w tabelce, jest przyk³adem dzia³ania prawa malej¹cej u¿ytecznoœci krañcowej.
Rysunek 19.3(a) pokazuje, jak ca³kowita u¿ytecznoœæ roœnie, lecz w tempie malej¹cym. Rysunek 19.3(b) przedstawia u¿ytecznoœci krañcowe - przyrosty u¿ytecznoœci (nie zaœ u¿ytecznoœæ ca³kowit¹). Niezale¿nie od tego, czy
T
b) U¿ytecznoœæ krañcowa
o) U¿ytecznoœæ ca³kowita U
(1)
.1
(3)
IloϾ
skonsumowanego dobra
(2)
U¿ytecznoœæ cafk owita
U¿ytecznoœæ krañcowa
Rys. 19.3. Krzywe równie dobrze jak liczby mog¹ zobrazowaæ prawo malej¹cej u¿ytecznoœci krañcowej
Chocia¿ u¿ytecznoœæ ca³ko
wita zwiêksza siê wraz z konsump
cj¹, tabelka pokazuje, ¿e roœnie
ona w tempie malej¹cym. Oznacza
to, ¿e u¿ytecznoœæ krañcowa (przy
rost u¿ytecznoœci wywo³any przez
ka¿d¹ ostatni¹, dodatkow¹ jedno
stkê dobra) bêdzie malej¹ca. Opie-
^______ . raj¹c siê na tym fakcie psychologi-
]0 -=d^~~" cznym dawni ekonomiœci dowodzili
dzia³ania prawa malej¹cego popytu. (Zauwa¿ podobieñstwo z przed-__________ stawionym w rozdziale 2 prawem
malej¹cych przychodów.)
Zacienione prostok¹ty pokazuj¹ przyrosty u¿ytecznoœci dodawane przez ka¿d¹ now¹ jednostkê dobra. Fakt, i¿ ca³kowita u¿ytecznoœæ wzrasta w malej¹cym tempie, jest pokazany na rys. (b) przez prowadz¹ce w dó³ "schodki" u¿ytecznoœci krañcowej. Gdy nasze jednostki bêd¹ siê stawaæ coraz mniejsze, "schodkowe" zmiany u¿ytecznoœci ca³kowitej zaczn¹ siê wyg³adzaæ i obrazem u¿ytecznoœci ca³kowitej stanie siê g³adka krzywa. Wyg³adzona funkcja krañcowej u¿ytecznoœci pokazana jest na rysunku (b) jako opadaj¹ca, g³adka krzywa; u¿ytecznoœæ krañcowa niczym siê nie ró¿ni od nachylenia g³adkiej krzywej na rysunku (a)2.
"jjnujemy siê znacz¹cych rozmiarów jednostkami dobra i mierzymy przyrosty y¿ytecznoœci ca³ymi "klockami" czy "schodkami", czy te¿ wyg³adzaj¹c wykres u¿ywamy krzywych odzwierciedlaj¹cych nieskoñczon¹ podzielnoœæ jednostek dobra, prawo malej¹cej u¿ytecznoœci krañcowej oznacza, ¿e krzywe na rys. 19 3(b) musz¹ byæ opadaj¹ce i - co wychodzi dok³adnie na to samo - ¿e krzywa przedstawiaj¹ca ca³kowit¹ u¿ytecznoœæ na rys. 19.3(a) musi byæ wklês³a Gak kopu³a widziana od do³u). Kszta³t krzywych na rys. 19.3(a) i (b) odzwierciedla prawo malej¹cej u¿ytecznoœci krañcowej.
Wczesne próby uzasadnienia prawa malej¹cej u¿ytecznoœci krañcowej
S³usznoœæ prawa malej¹cej u¿ytecznoœci krañcowej ekonomistom wczeœniejszych pokoleñ wydawa³a siê prawdopodobna, gdy we w³asnych umys³ach, drog¹ introspekcji, szukali swych reakcji psychicznych na kolejne zwiêkszenie konsumpcji. Wyniki tej samoobserwacji znalaz³y uwiarygodnienie w licznych eksperymentach laboratoryjnych, wykonywanych przez przedstawicieli psychologii doœwiadczalnej ostatniego stulecia.
Przypuœæmy, ¿e zawi¹¿ecie ch³opcu oczy i poprosicie go, by wyci¹gn¹³ rêkê d³oni¹ do góry. Umieœæcie teraz na jego d³oni odwa¿nik, na pewno to zauwa¿y. Gdy bêdziecie dodawaæ wiêcej odwa¿ników, tak¿e to spostrze¿e. Ale gdy na jego d³oni znajdzie siê ju¿ spore obci¹¿enie, mo¿na do³o¿yæ odwa¿nik tak du¿y jak na pocz¹tku, a on odpowie, ¿e nie odczuwa ¿adnego w ogóle przyrostu. Innymi s³owy, im wiêkszy ca³kowity ciê¿ar tego, co ju¿ trzyma, tym mniejszy bêdzie efekt do³o¿enia dodatkowej czy krañcowej jednostki.
Gdy dawni ekonomiœci dowiedzieli siê, ¿e percepcja dŸwiêku, œwiat³a i inne uczucia wydaj¹ siê podporz¹dkowane podobnemu prawu Webe-ra-Fechnera "malej¹cego efektu krañcowego", zwiêkszy³o to ich zaufanie do ekonomicznego prawa malej¹cej krañcowej u¿ytecznoœci3.