Za trzecim:
-
Potomkowie Adama, śmiejecie się na mym grzbiecie,
ale wkrótce zapłaczecie w mym brzuchu.
Za czwartym:
-- Potomkowie Adama, radujecie się na mym grzbiecie, ale wkrótce będziecie się smucić w
mym brzuchu.
Za piątym:
-¦ Potomkowie Adama, grzeszycie na mym grzbiecie, wkrótce jednak czekają was męczarnie
w mym brzuchu.
W islamie, zwłaszcza zaś we wczesnych przekazach tradycji muzułmańskiej, znajdujemy
równieŜ opowieści o mitycznej krainie pośredniej pomiędzy rajem a piekłem. W niej po
sądzie bezpośrednim pokutują umarli aŜ do dnia sądu ostatecznego. Jest ona odpowiednikiem
chrześcijańskiego czyśćca i nazywa się al-Aaraf. Nazwa ta została wymieniona w Koranie,
gdzie al-Aaraf jest przegrodą, oddzielającą błogosławionych od grzesznych, którzy odsunęli
się od drogi Allacha.
Tradycja muzułmańska często umieszcza w al-Aaraf męczenników za wiarę, którym
odmówiona została nagroda raju za nieposłuszeństwo względem rodziców, mędrców, których
zalety uniewaŜniła zbytnia próŜność, dzieci muzułmanów i niewiernych oraz tych spośród
muzułmanów, których dobre uczynki zrównowaŜyły się ze złymi.
Czyściec al-Aaraf opisywany jest często jako okrągły mur o niezwykłej'' wysokości z
flankami i wrotami, wznoszącymi się pomiędzy rajem a piekłem, lub po prostu jako wyniosła
góra bądź zamek. Zamek ten otoczony miał być przez siedem murów o siedmiu bramach.
W jednym z przekazów tradycji muzułmańskiej równieŜ czytamy, Ŝe istnieją dwa rodzaje
piekła: wewnętrzny ogień i zewnętrzny. Pierwszy nie ustanie nigdy, a drugi jest miejscem, w
którym Allach karze wiernych za ich grzechy. Kiedy zaś z jego woli aniołowie, prorocy i
święci wstawią się za grzeszników w dniu* sądu ostatecznego,
wtedy sczerniałe ich ciała wydobyte zostaną z ognia i umieszczone na brzegu rajskiej rzeki,
zwanej Rzeką śycia. Woda tej rzeki oŜywi ich i oczyści, lecz przez długi jeszcze czas, zanim
Allach zdejmie z nich piętno, będą nazywani w raju "ludem piekieł".
U kresu
doczesnego świata
.
Tradycja muzułmańska uzupełnia w bardzo obrazowy i plastyczny sposób wypowiedzi i
aluzje koraniczne na temat* końca świata, dnia zmartwychwstania i sądu ostatecznego.
Kiedy nadejdzie pora, aby czas zakończył swój bieg, wtedy nastąpi koniec świata. Poprzedzą
go niezwykłe apokaliptyczne znaki. OtóŜ najpierw pojawi się dym, który będzie tak gęsty, Ŝe
cała ziemia upodobni się do płonącego domu. Plaga ta trwać będzie przez czterdzieści dni i
nocy, aŜ cała ziemia wypełni się dymem od wschodu do zachodu. Dym ten będzie wciskał się
w oczy, uszy i nozdrza niewiernych, dusił ich i oślepiał. Nawet wierni będą cierpieć i tracić
przytomność. Ludzie będą wołać się nawzajem, ale nie będą słyszeć swego głosu. Następnie
na (ziiemi pojawi się DaidŜdŜad, mityczna positać muzułmańskiej eschatologii, odpowiednik
chrześcijańskiego antychrysta.
Będzie on cały czerwony i jednooki. Będzie miał wielką gardziel, a jego jedno oko na
wielkim czole będzie przypominało szkło zielonego koloru. Na czole będzie miał poza tym
napisane Kafir (Niewierny). Wypełni on ziemię złem i nieprawością. Według legendy
DadŜdŜal zamieszkuje jedną z wysp Oceanu Indyjskiego i strzegą go demony. Równolegle z
DadŜdŜalem pojawi się na ziemi niezwykła dzika bestia, która z woli Allacha mówić będzie
ludzkim głosem. Następnie nastąpi wschód słońca na zachodzie, a zachód słońca na
wschodzie i nadejdzie Mahdi. Będzie to jeden z proroków Allacha, który powtórnie przyjdzie
na ziemię, aby zniszczyć DadŜdŜala. Tradycja
84
85
muzułmańska przekazuje, Ŝe ma to być Mahomet, Jezus, Abraham bądź inny spośród
proroków.
Na temat Mahdiego toczyły się przez wieki w świecie islamu nieustające polemiki teologów.
Powstała z tego ogromna literatura.
Po pokonaniu DadŜdŜala ma nastąpić okres wiary aŜ do nadejścia JadŜudŜ i MadŜudŜ (Goga i
Magoga). Plemiona te rozbiją mur na północnym wschodzie i ruszą w świat, niosąc śmierć,
spustoszenie i zagładę. Wypełnią całą ziemię i będą tak liczne, Ŝe wypiją wody Eufratu i
Tygrysu. Kiedy wymordują juŜ mieszkańców ziemi, będą strzelać z łuków do nieba, aŜ
Allach pogromi ich swym gniewem, tak Ŝe odór ich trupów wypełni ziemię.
Do innych znaków zwiastujących koniec świata naleŜeć mają równieŜ trzy zaćmienia słońca -
na zachodzie, wschodzie i w Arabii. Na samym końcu z Jemenu roz-przestrzeni się ogień i
skupi ludzi w jednym miejscu. Wtedy nastąpić ma koniec doczesnego świata,
zmartwychwstanie umarłych i dzień sądu.
Jednym ze zwiastunów i zapowiedzi zmartwychwstania umarłych przy końcu świata miało
być, według tradycji muzułmaiiskiej, przebudzenie się przed wiekami tzw. "ludzi pieczary".
Chodzi tu o szeroko rozpowszechnioną na wschodzie i zachodzie dawmą legendę o siedmiu
młodzieńcach śpiących w jaskini. Aluzje do tej legendy znajdujemy równieŜ w Koranie.
Legenda powiada, iŜ w jednym z pogańskich miast było siedmiu młodzieńców wiernych
Bogu i niezwykle poboŜnych. Prześladowani za wiarę, ukryli się oni w pieczarze, której
wejście ma leŜeć gdzieś na dalekiej północy. Wówczas to Bóg sprawił, Ŝe zasnęli kamiennym
snem i obudzili się o wyznaczonej godzinie. Owej godziny, czytamy w Koranie, kaŜda dusza
ma być wynagrodzona stosownie do swego starania 18.
W dawnym kosmogonicznym micie stwierdza się, Ŝe kiedy Allach rozpostarł niebiosa i
ziemię, stworzył "róg światła", czyli trąbę o rozmiarach i objętości niebios i ziemi. Wręczył ją
archaniołowi Israfiłowi, który przyłoŜył ją do ust i zamarł w bezruchu. Twarz jego jest od
wie-
ków zwrócona w kierunku tronu i oczekuje nie^ZruS2:enie rozkazów Allacha.