Naka¿ je tak¿e stawiæ siê przed biskupami urz¹d sprawuj¹cymi w okolicach,
by wyzna³a przed nimi swój grzech i z nale¿n¹ pobo¿noœci¹ b³aga³a o przebaczenie.
Opisane wydarzenia mia³y miejsce w 1228. Cudowna Hostia przechowywana jest i czczona
(w nie zmienionym stanie!) do dnia dzisiejszego w specjalnej kaplicy katedry w Alatri. Wystawia-
na jest tylko w pierwsz¹ niedzielê po Wielkanocy i pierwsz¹ niedzielê po Zes³aniu Ducha Œwiête-
go.
„Koœció³ œw. Ambro¿ego, po³o¿ony w sercu Florencji, cieszy siê chwa³¹ posiadania dwóch
Relikwii Eucharystycznych. Pierwszy cud wydarzy³ siê 29 grudnia 1230 roku. Ksi¹dz Uguccione
(...) zapomnia³ dok³adnie wytrzeæ kielich po odprawieniu Mszy œwiêtej, pozostawiaj¹c na jego
dnie pewn¹ iloœæ konsekrowanego »wina«. Jakie¿ by³o zdziwienie, gdy nastêpnego ranka zobaczy³
w kielichu skrzepniêt¹ krew. Mimo, ¿e up³ynê³o ju¿ ponad 750 lat, krew ta pozostaje w doskona-
³ym stanie. (...) Drugi cud mia³ miejsce 24 marca 1595 roku, gdy zapali³ siê obrus i o³tarz wraz z
tabernakulum stan¹³ w p³omieniach. Kustodia, zawieraj¹ca konsekrowane Hostie, spad³a na pod³o-
gê, otwieraj¹c siê w momencie uderzenia o posadzkê. Hostie wypad³y na dywan u stóp o³tarza,
zwijaj¹c siê i marszcz¹c pod wp³ywem gor¹ca. Pomimo to, pozosta³y nienaruszone”.
Œwiêta Klara z Asy¿u (†1253) czêsto przedstawiana jest z monstrancj¹ lub z kielichem, gdy¿
w 1244 roku, dziêki jej b³agalnym modlitwom ocalony zosta³ klasztor San Damiano. Klasztor oto-
czyli ¿o³nierze Fryderyka II, lecz uciekli w pop³ochu, gdy z procesyjnie niesionej Hostii rozleg³ siê
g³os: „Bêdziecie zawsze pod Moj¹ opiek¹”.
Ricciarela, mieszkanka Lanciano, postanowi³a zmieniæ trudne do wytrzymania usposobienie
mê¿a, dodaj¹c mu do jedzenia sproszkowan¹ Hostiê. Skradziona Hostia zmieni³a siê w domu na
oczach przera¿onej kobiety we fragment krwawi¹cego cia³a. „Przejêta groz¹ na widok pope³nione-
go œwiêtokradztwa zerwa³a ze sto³u wyszywany obrus, owinê³a w niego p³ytkê z Hosti¹ i wybieg³a do
stajni, gdzie zakopa³a zawini¹tko w gnojowisku”. Po siedmiu latach ciê¿kich udrêk, wyspowiada³a
siê u ojca Giacomo Diotallevi z klasztoru œw. Augustyna. P³acz uniemo¿liwia³ wyznanie jej grze-
chów. „Zakonnik zacz¹³ zatem wymieniaæ ró¿ne mo¿liwe wystêpki przeciw Przykazaniom, lecz,
wobec ci¹g³ego milczenia penitentki, stwierdzi³ wreszcie: »Wymieni³em wszelkie grzechy ludzkie;
nie wiem coœ mog³a uczyniæ, chyba, ¿e zabi³aœ Boga«. »To jest w³aœnie mój grzech!«, krzyknê³a
kobieta. I wreszcie opowiedzia³a o swoim wystêpku”. Ojciec Giacomo, ubrany w szaty liturgiczne,
wydosta³ ze stajni Hostiê. Hostia przechowywana jest w Sanktuarium œw. Augustyna w mieœcie
Offida.
Dok³adnie dziesiêæ lat póŸniej „ksi¹dz ze Sieny wezwany zosta³ do ciê¿ko chorego wieœnia-
ka, mieszkaj¹cego na przedmieœciu. Po wyjêciu w wielkim poœpiechu Hostii z tabernakulum ka-
p³an nie schowa³ Jej w pude³eczku, lecz w³o¿y³ miêdzy stronice brewiarza i pod¹¿y³ do chorego.
Gdy po modlitwach nadesz³a chwila udzielenia Komunii œwiêtej kap³an ze zdumieniem odkry³, ¿e
wokó³ Hostii utworzy³a siê plama krwi. Zachowuj¹c ca³kowit¹ tajemnicê, wróci³ z brewiarzem do
miasta i z wielk¹ skruch¹ uda³ siê do œwi¹tobliwego zakonnika w klasztorze œw. Augustyna, ojca
Simone Fidati (...) Skruszony kap³an otrzyma³ przebaczenie za swój grzech i przekaza³ Hostie w
rêce œwiêtego zakonnika. Po jakimœ czasie ojciec Fidati przekaza³ jedn¹ z zakrwawionych kartek
brewiarza w charakterze relikwii do klasztoru augustianów w Perugii. Niestety, zaginê³a ona w
czasie przeœladowañ Koœcio³a w 1866 roku. Druga kartka z³o¿ona zosta³a w srebrnym naczyniu i
przewieziona do rodzinnego miasta ojca Fidati - Cascia, przyczyniaj¹c siê do wielkiej odnowy re-
ligijnej wœród kleru i wiernych. Ksiêga Miejska z 1387 roku - przechowywana w archiwach miasta
- zawiera szczegó³owy opis dorocznego œwiêta Corpus Domini (Bo¿e Cia³o). (...) Cud ten by³ rów-
nie¿ czczony przez Papie¿a Bonifacego IX, który w dniu 10 stycznia 1401 roku, og³osi³ specjaln¹
Bullê, zatwierdzaj¹c¹ ho³d oddawany Cudownej Hostii i udzielaj¹c¹ przywileju Odpustu Portiun-
cula dla wiernych odwiedzaj¹cych koœció³ œw. Augustyna w dniu Bo¿ego Cia³a. (...) W 1962 roku
œwiête relikwie poddano skrupulatnym badaniom. (...) Relikwie zachowa³y siê w niezmienionym
stanie do dzisiejszego dnia. (...) Plama Krwi na kartce brewiarza s³ynie z zadziwiaj¹cego zjawiska:
ogl¹dana pod s³ab¹ soczewk¹ ukazuje postaæ zasmuconego mê¿czyzny, widoczn¹ nawet na foto-
grafiach”.
W 1384 roku rycerz Oswald Milser, zaœlepiony pych¹, za¿¹da³, podczas Mszy œwiêtej od-
prawianej w koœció³ku we wsi Seefeld (Austria), aby udzielono mu Komunii œw. podaj¹c wielk¹
Hostiê, „jako ¿e ma³¹ uwa¿a³ za niegodn¹ swojej osoby, Przestraszony kap³an i wierni otoczeni zo-
stali uzbrojonymi ¿o³nierzami. Pod koniec Mszy œwiêtej Milser wyci¹gn¹³ miecz i z zakryt¹ g³ow¹
stan¹³ po lewej stronie o³tarza. Kap³an poda³ mu do r¹k Hostiê i wtedy pod nogami bluŸniercy
osunê³a siê ziemia. Zapad³ siê on a¿ do kolan. Œmiertelnie blady chwyci³ siê dwoma rêkoma o³ta-
rza i œlady po jego rêkach pozostaj¹ do dziœ”. Kap³an, ulegaj¹c b³aganiom rycerza wyj¹³ mu Hostiê
z ust, która mia³a kolor czerwony, jakby nasycona by³a krwi¹. Ziemia przesta³a siê osuwaæ.
Oswald Misler nawróci³ siê, odprawi³ pokutê i, pojednany z Bogiem, zmar³ dwa lata póŸniej. W
1984 roku uroczyœcie obchodzono szeœæsetn¹ rocznicê tego cudu, który od XIV wieku przyci¹ga
liczne pielgrzymki.
"Gdy królowi Francji Ludwikowi VIII uda³o siê wytêpiæ herezjê Albigensów, która, miêdzy
innymi, zaprzecza³a Realnej Obecnoœci Chrystusa w Eucharystii, postanowi³ on urz¹dziæ publiczne
modlitwy wynagradzaj¹ce za œwiêtokradztwa dokonane przez heretyków.
Król sam wyznaczy³ miejsce - miasto Avignon, i datê - 14 wrzeœnia 1226 roku, œwiêto Pod-
wy¿szenia Œwiêtego Krzy¿a; w tym¿e dniu król mia³ abdykowaæ. Zaplanowano wielk¹ procesjê
eucharystyczn¹ do nowej Kaplicy Œwiêtego Krzy¿a. We wnêtrzu Kaplicy oczekiwa³ król odziany
w workowe p³ótno, opasany sznurem, ze œwiec¹ w rêku. Obok sta³ legat papieski i ca³y dwór, a
nieco dalej t³umy wiernych. Procesjê prowadzi³ biskup Corbie, nios¹c przez miasto Najœwiêtszy
Sakrament. Wierni byli tak poruszeni gor¹cym nabo¿eñstwem do Eucharystii, ¿e Najœwiêtszy Sa-
krament wystawiony byæ musia³ ca³e dnie i noce. Wreszcie, biskup zdecydowa³ ustanowiæ nabo-
¿eñstwo sta³ej adoracji, które pob³ogos³awi³ papie¿. Wydarzenia te doprowadzi³y do utworzenia
Bractwa Szarych Penitentów, którzy otrzymali przywilej sta³ej adoracji w Kaplicy Œwiêtego Krzy-
¿a przez 200 lat. W³aœnie pod koniec tego okresu wydarzy³ siê tam wspania³y cud.
Aby lepiej zrozumieæ to cudowne wydarzenie, nale¿y pamiêtaæ, ¿e miasto Avignon po³o¿one
jest nad wielk¹ rzek¹ Rhone i otoczone mniejszymi rzekami. W swej historii Avignon czêsto do-
œwiadczany by³ klêskami powodzi.
W 1433 roku ulewne deszcze podnios³y poziom rzek i miasto zala³a woda. 29 listopada za-