l, wyd. I. Polkowski i . Pauli, Kr. 1887, t. 2-14, wyd. A. Przezdziecki, Kr. 1878-1887; Annales seu Cronicae incliti Regni Poloniae, red. J. Dbrowski, K. Pieradzka, J. Garbacik, t. 1-6, W. 1964-1985; Roczniki czyli Kroniki stawnego Krlestwa Polskiego, red. J. Dbrowski i K. Pieradzka, tum. zbir., od t. 2 - J. Mrukwna, t. 1-8 (ks. 11), W. 1962-1985; Jan Dugosz, Banderia Prutenorum, wyd. K. Grski, W. 1958; Insignia seu Clenodia Regni Poloniae, wyd. M. Friedberg, Roczniki Polskiego Towarzystwa Heraldycznego" 10 (1930). Opracowania: M. Koczerska, Mentalno Jana Dlugosza w wietle jego twrczoci, S. r. 15 (1971); J. Mrukwna, Jan Dlugosz. ycie i twrczo, Kr. 1972; I. Zarbski, Chorografia Regni Poloniae Jana Dlugosza a Giovanni Boccaccio, S. r. 18 (1974); W. Szeliska, Chorografia Regni Poloniae Jana Dlugosza, Kr. 1980; Dlugossiana. Studia historyczne w pisetlecie mierci Jana Dlugosza, pod red. S. Gawdy, cz. l Kr. 1980, cz. 2 Kr. 1985; G. Labuda, Miejsce Banderia Prutenorum w twrczoci historiograficznej Jana Dlugosza, S. r. 25 (1981); Jan Dugosz. W pisetn rocznic mierci, Olsztyn 1983; S. Gawlas, wiadomo narodowa Jana Dlugosza, S. r. 27 (1983); G. Labuda, Zaginiona kronika z pierwszej polowy XIII wieku w Rocznikach Krlestwa Polskiego Jana Dlugosza. Prba rekonstrukcji, P. 1983; E. Potkowski, Fikcja i historia u Dlugosza, Przegld Humanistyczny"
12 (1987).
O Janie z Dbrwki: M. Zwiercan, Komentarz Jana z Dbrwki do Kroniki mistrza Wincentego zwanego Kadubkiem, Wr. 1969; J. B. Korolec, Problem cnt moralnych w Komentarzu Jana z Dbrwki do Kroniki mistrza Wincentego (w:) Literatura i kultura.
INDEKS OSB I UTWORW
Zakres indeksu: indeks podaje we wsplnym ukadzie alfabetycznym: a) osoby wymienione w tekcie autorskim i Wskazwkach bibliograficznych', b) tytuy (zarwno autorskie, jak anonimowe, zbiorowe i niepewnego autorstwa) poszczeglnych utworw; c) osoby (i tytuy) wzmiankowane jedynie w sposb aluzyjny, jeli tylko udao si je ustali (rwnie osoby historyczne wystpujce w tytuach utworw i cytowanych tekstach).
Zasig indeksu: indeks obejmuje swym zasigiem wycznie tekst autorski i Wskazwki bibliograficzne. Nie wchodz wic do indeksu osoby (i tytuy) z noty Od autora, podpisw pod ilustracjami oraz Spisu ilustracji.
Indeks ma charakter selektywny. Zrezygnowano zatem (wycznie ze wzgldu na ograniczon objto) z wymieniania: 1) w zakresie tytuw: a) rkopimiennych kodeksw, majcych wycznie oznaczenia biblioteczne (te s zreszt podawane w tekcie); b) bardzo drobnych tekstw wspominanych w ksice marginalnie i opisowo - bez adnych wyrnikw tytuowych; c) utworw niektrych autorw, jeli w tekcie pada tylko samo nazwisko autora, a z kontekstu zupenie nie da si wywnioskowa, o jaki utwr chodzi; 2) w zakresie osb:
a) osb o marginalnym znaczeniu, czsto anonimowych, zwykle wzmiankowanych tylko opisowo;
b) marginalnych osb wystpujcych w cytatach z utworw redniowiecznych (i znanych tylko stamtd), ktrych historyczno czy fikcyjno jest dotd nie do ustalenia przez nauk.
Charakter omawianej epoki powoduje szczegln trudno w okrelaniu stosunkowo poprawnej i ustalonej wersji zapisu wielu tytuw, a zwaszcza ich wzajemnych relacji i filiacji. Trudno ta - ujawniajca si niejednokrotnie w tekcie ksiki - potguje si wobec koniecznoci zwizego zapisu indeksowego. Zachodz te bardzo pynne stosunki midzy pojciami: autor, tumacz, twrca przerbek czy parafrazator, nie pozwalajce na cise, a zarazem skrtowe okrelenie tych relacji.
Szczeglnie skomplikowana jest kwestia tytuw. Jak powszechnie wiadomo, w omawianej epoce tylko bardzo niewielk liczb dzie znamy z tzw. kanonicznych (tzn. nadanych przez autorw) tytuw. Ogromna wikszo utworw (przewanie anonimowych) znana jest pod incipitami, zwyczajowo ju traktowanymi jako zastpcze tytuy" (take w pracach naukowych). Bardzo liczne s te tytuy umowne, tradycyjne (nieraz pochodzce z rnych epok, nadawane przez rozmaitych odkrywcw czy wydawcw), take pojawiajce si w rnych wariantowych wersjach. Takie umowne tytuy zyskay sobie z czasem powszechn popularno i nabray (nawet w pracach naukowych) charakteru kanonicznego". Okrelenie stosunku tych trzech - rwnolegle wystpujcych - form tytuowych sprawiao przy zapisie indeksowym szczeglne trudnoci. Waciwie naleaoby tu dawa wzajemne odsyacze do wszystkich tych trzech elementw: tytuu, incipitu i tzw. tytuu umownego.