teoretyka "zdrowej", przystosowa~ osobowoœci, która rozwija siê poprzez przezwyciê¿anie kryzysó ; Interpretacjê tê z³atwoœci¹ mo¿na powi¹zaæ z koncepcjami s t... 

Każdy jest innym i nikt sobą samym.


Mo¿na te¿ jednak podj¹æ próbê zaakcentowania moment , emancypacyjnych, które zawarte s¹ w takich kategoriach, jak
"kryzy " i "autonomia " (por. rozdz. 4.3). \11 I ,i: I
I:! :1 \
4.2.3 .Po³¹czenie koncepcji Eisenstadta i Eriksona I;
Koncepcja socjologiczna Eisenstadta uwzglêdnia zale¿noœci miêJ systemem ogólnospo³ecznym i jego podsystemami. Chodzi
tam prze4 wszystkim o zale¿noœci spo³eczne: o funkcjonalistyczne stosu ni , wymiany, o m³odzie¿ jako zjawisko strukturalne
i kolektyw~ li Pojedyncza osoba dorastaj¹ca pojawia siê w tej koncepcji tylko ja~ czêœæ wiêkszej struktury spo³ecznej.
Eisenstadt nie przeprowa~ zró¿nicowanej analizy rozwoju m³odych ludzi, ich intrapsychic~ sytuacji i ich problemów
zwi¹zanych z kszta³towaniem siê to¿samo' iI Tutaj odwo³uje siê on do klasycznego "podzia³u pracy" miê socjologi¹ a
psychologi¹, bardzo ogólnie tylko wspominaj¹c o d pozycjach psychicmych. Ze wzglêdu na spo³eczne problemy struktur I
m³odzi ludzie zmuszeni s¹ zmieniæ swoje orientacje zwi¹zane z chowaniem z "partykularystycznych" na "uniwersalistyczne".
Au , zbyt marginesowo zajmuje siê problemami i procesami intrapsychiczn zwi¹zanymi z tym zagadnieniem. Odwo³uj¹c siê
do modelu czter , p³aszczyzn procesu socjalizacji mo¿emy stwierdziæ, ¿e Eisenstadt zajm siê w swoich badaniach przede
wszystkim aspektem spo³eczn Podstawowym zagadnieniem, które podejmuje, jest relacja syste
'I ogólnospo³ecznego do zinstytucjonalizowanych systemów cz¹stko I"
c (rodzina, grupa wiekowa); twierdzenia dotycz¹ce dwóch pozosta~ p³aszczyzn (interakcja, podmiot) nale¿¹ do rzadkoœci. :Ii
Zupe³nie inaczej ukierunkowana jest teoria psychologic ! Eriksona. Tutaj w centrum znajduje siê pojedynczy podmiot, j I
biografia i jego to¿samoœæ. Autor opisuje przede wszystkim psychic
formy przetwarzania spo³ecznych doœwiadczeñ, a podstawowe pojêcia, jakimi siê pos³uguje (tzn. pierwotne zaufanie,
to¿samoœæ "ja" itd.), obrazuj¹ stany intrapsychiczne. Erikson nie wy³¹cza wprawdzie ze swoich rozwa¿añ warunków i
struktur spo³ecznych, ale te¿ nie poœwiêca im zbyt wiele miejsca. Spo³eczeñstwem modelowym, które stanowi dla Eriksona
punkt wyjœcia w jego rozwa¿aniach, jest spo³eczeñstwo amerykañskie znane mu z w³asnego doœwiadczenia. Model ten do
tego stopnia zawa¿y³ na jego koncepcji, ¿e równie¿ poszczególne biografie indywidualne rozpatruje ze wzglêdu na
charakterystyczne wymagania stawiane jednostce w spo³eczeñstwie amerykañskim. Ma³a rodzina, szko³a, m³odzieñcza grupa
wiekowa, wykszta³cenie zawodowe - wszystko to jest oczywistym t³em omawianego przez Eriksona "cyklu ¿yciowego".
Tematyzuj¹c przede wszystkim subiektywny aspekt procesu socjalizacji, trzyma siê Erikson "klasycznego" podzia³u pracy
miêdzy socjologami i psychologami. Odwo³uj¹c siê tak¿e i tutaj do modelu czterech p³aszczyzn procesu socjalizacji mo¿emy
stwierdziæ, ¿e teoria Eriksona koncentruje siê przede wszystkim na p³aszczyŸnie podmiotu i jego rozwoju intrapsychicznego,
przy czym obszernie analizuje siê równie¿ p³aszczyznê interakcji. " Wy¿ej" le¿¹ce p³aszczyzny (instytucje, system
ogólnospo³eczny) zosta³y jednak w niej tylko ogólnikowo wspomniane.
Obydwie teorie zajmuj¹ siê wprawdzie socjalizacj¹ w wieku m³odzieñczym, zawieraj¹ jednak bardzo ró¿ne twierdzenia.
Ró¿nica ta wynika nie z tego, ¿e obydwu stanowisk nie da siê ze sob¹ pogodziæ, lecz z przestrzegania zasady podzia³u pracy.
Podczas gdy Eisenstadt analizuje m³odzie¿ (m³odoœæ) jako problem zwi¹zany ze struktur¹ spo³ecm¹, to dla Eriksona jest to
problem zwi¹zany z psyche i to¿samoœci¹. M usimy jednak przyznaæ, ¿e dla autorów ów podzia³ pracy nie jest czymœ
sztywnym, jako ¿e Eisenstadt mówi te¿ i o dyspozycjach psychicznych, a Erikson uwzglêdnia spo³eczne normy problemów
zwi¹zanych z to¿samoœci¹. I tak zatem dotarliœmy do punktu, który umo¿liwia po³¹czenie obu podejœæ teoretycznych: otó¿
zdobycze poznawcze dotycz¹ce tego samego obszaru przedmiotowego zdaj¹ siê wzajemnie uzupe³niaæ. Ponadto obydwa
podejœcia teoretyczne kieruj¹ siê tym samym interesem poznawczym, tak ¿e mo¿na je uznaæ za " wzajemnie
transformowalne paradygmaty" (Rolff 1977, s. 66), jako ¿e oba
ukierunkowane s¹ na badanie warunków i przebiegu spo³ecznej integracji osób dorastaj¹cych.
Obaj uczeni w podobny sposób pojmuj¹ spo³eczeñstwo: mies~ czañsko-kapitalistyczn¹ formacjê spo³eczn¹ traktuj¹

Tematy