Aczkolwiek wzorem przyjêtego w kodeksie rodzinnym i opiekuñczym ustroju rozdzielnoœci maj¹tkowej z wyrównaniem dorobków jest prawo niemieckie, zawiera on jednak liczne modyfikacje i uproszczenia w stosunku do modelu niemieckiego.
36. Istot¹ ustroju rozdzielnoœci maj¹tkowej z wyrównaniem dorobków jest - tak jak przy ustroju rozdzielnoœci maj¹tkowej - pe³na rozdzielnoœæ maj¹tkowa w czasie trwania tego ustroju (art. 512 w zw. z art. 51 i 511) i - w czym przejawia siê jego swoistoœæ - wyrównanie dorobków po jego ustaniu (art. 513-515).
37. Patrz art. 512-515 i uwagi do tych artyku³ów.
VII. INNE PRZESUNIÊCIA MIÊDZY MAJ¥TKAMI MA£¯ONKÓW.
38. Sformu³owanie art. 47 § 1 daje siln¹ podstawê do wyra¿enia pogl¹du, ¿e ma³¿eñska umowa maj¹tkowa mo¿e polegaæ na w³¹czeniu w sk³ad maj¹tku wspólnego lub wy³¹czeniu z niego zarówno przedmiotów maj¹tkowych okreœlonego rodzaju, jak i przedmiotów oznaczonych co do to¿samoœci, a mo¿e nawet ograniczaæ siê tylko do takiej zmiany re¿imu prawnego jednego oznaczonego przedmiotu maj¹tkowego (J. St. Pi¹towski, w; System..., s. 516). Jednak¿e w doktrynie nie ma i w judykaturze przez d³ugi czas nie by³o zgodnoœci stanowisk co do tego, czy dokonane w czasie trwania ma³¿eñskiej wspólnoœci maj¹tkowej przesuniêcie okreœlonego przedmiotu pomiêdzy maj¹tkiem wspólnym a maj¹tkiem osobistym jednego z ma³¿onków, w szczególnoœci, czy rozporz¹dzenie przez ma³¿onka przedmiotem wchodz¹cym w sk³ad maj¹tku wspólnego na rzecz maj¹tku osobistego drugiego z ma³¿onków stanowi ma³¿eñsk¹ umowê maj¹tkow¹, czy te¿ jest inn¹ - dopuszczon¹ przez prawo - czynnoœci¹ niestanowi¹c¹ takiej umowy. Ostatecznie orzecznictwo opowiedzia³o siê za tym drugim stanowiskiem. Przyjêto, ¿e rozporz¹dzenie w czasie trwania wspólnoœci maj¹tkowej przez jednego z ma³¿onków przedmiotem wchodz¹cym w sk³ad maj¹tku wspólnego na rzecz maj¹tku osobistego drugiego z ma³¿onków jest dopuszczalne, chyba ¿e rozporz¹dzenie to mia³oby praktycznie bior¹c skutek niedopuszczalnego w czasie trwania wspólnoœci podzia³u tego maj¹tku, zakazanego przez art. 35. Patrz uchwa³y S¹du Najwy¿szego: sk³adu 7 sêdziów z dnia 10 kwietnia 1991 r., III CZP 76/90 (OSNCP 1991, nr 10-12, poz. 117) i z dnia 19 grudnia 1991 r., III CZP 133/91 (OSP 1992, nr 7-8, poz. 171) oraz glosy do pierwszej z tych uchwa³: A. Szpunara (PiP 1992, nr 7, s.114), L. Steckiego (OSP 1992, nr 9, s. 423), E. Mazur (Rzeszowskie Zeszyty Naukowe 1993, nr 13, s. 261) i A. Lutkiewicz (OSP 1994, nr 2, s. 65), a tak¿e powo³ane w nich inne orzeczenia S¹du Najwy¿szego i wypowiedzi doktryny.
39. Konsekwencj¹ dopuszczalnoœci przesuniêæ poszczególnych przedmiotów maj¹tkowych pomiêdzy maj¹tkiem wspólnym a maj¹tkiem osobistym jednego z ma³¿onków, jako czynnoœci niestanowi¹cej ma³¿eñskiej umowy maj¹tkowej, jest brak koniecznoœci zachowania przy dokonywaniu tej czynnoœci formy aktu notarialnego, zastrze¿onej dla ma³¿eñskiej umowy maj¹tkowej (art. 47 § 1 zd. 1). Wystarczy wówczas zachowanie formy wymaganej dla danej czynnoœci.
40. Ochronê osób trzecich, których prawa mog³yby zostaæ naruszone wskutek takich przesuniêæ, zapewniaj¹ art. 59 oraz art. 527 i n. k.c. Nie wydaje siê, ¿e jest mo¿liwe stosowanie w tym wypadku art. 471 odpowiednio lub w drodze analogii, jak postuluje to L. Stecki w glosie do uchwa³y sk³adu 7 sêdziów S¹du Najwy¿szego z dnia 10 kwietnia 1991 r., III CZP 76/90, powo³anej w uwadze 38. Patrz na ten temat M. Pyziak-Szafnicka: Ochrona wierzyciela..., s. 207 i n.
41. W nastêpstwie stanowiska wyra¿onego w uwadze 38 nale¿a³oby przyj¹æ, ¿e umowa dotycz¹ca przesuniêcia oznaczonego przedmiotu maj¹tkowego pomiêdzy maj¹tkiem wspólnym a maj¹tkiem osobistym jednego z ma³¿onków, je¿eli zosta³a zawarta jako ma³¿eñska umowa maj¹tkowa, w istocie nie jest tak¹ umow¹ i nie powoduje ¿adnych skutków, jakie wi¹¿¹ siê z jej zawarciem.