władzę

Strona początkowa

Każdy jest innym i nikt sobą samym.

Colmain miał swoje kłopoty — między innymi z młodą żoną, która już
go nie kochała — i swoje wady — był hazardzistą, zarówno w sensie dosłownym,
jak i wojskowym — ale nie wpływało to na pracę jego umysłu ani na pracę jego
wywiadu z siedzibą w bazie operacyjnej na Marze.
W rezultacie Colmain zdawał sobie sprawę, że Zaprzyjaźnione światy przygo-
towują się do lądowania na Zombri w ciągu trzech tygodni od momentu podjęcia
decyzji. Jego szpiedzy dokładnie poinformowali go o ustalonym Dniu Zero. On
sam przygotował własne plany przywitania najeźdźców.
Pierwszy z nich polegał na wykopaniu zasadzek na Zombri. Oddziały desan-
towe miały wskoczyć w gniazdo szerszeni. W tym samym czasie statki Exoti-
ków czekałyby niedaleko w pogotowiu. Ruszyłyby w chwili rozpoczęcia akcji na
Zombri i zamknęły nieprzyjacielskie statki pierścieniem wokół księżyca. Ataku-
jący zostaliby schwytani w dwa ognie: oddziały desantowe nie miałyby szansy
okopać się, a statki byłyby pozbawione wsparcia, którego miały udzielić okopane na księżycu, dysponujące ciężkimi działami siły lądowe.
Prace nad kopaniem umocnień były już mocno zaawansowane tego dnia, kiedy
w swojej bazie na Marze Colmain wraz ze Sztabem Generalnym wytyczał osta-
teczną strategię. Przerwało mu pojawienie się adiutanta, który wbiegł pośpiesznie do sali konferencyjnej, nie dopełniwszy wpierw formalności zapytania o pozwolenie.
— O co chodzi?! — ryknął Colmain, podnosząc znad rozłożonych planów na-
chmurzoną śniadą twarz, która mimo jego sześćdziesięciu lat była jeszcze na tyle przystojna, by powodzeniem u innych kobiet zrekompensować mu brak zaintere-sowania ze strony własnej żony.
105
— Sir — powiedział adiutant — Zombri został zaatakowany. . .
— Co? — Colmain zerwał się na równe nogi, a za nim reszta szefów Sztabu.
— Ponad dwieście statków, sir. Dostaliśmy właśnie meldunek. — Adiutantowi
trochę łamał się głos. Miał niewiele ponad dwadzieścia lat. — Nasi żołnierze na Zombri walczą, jak mogą. . .
— Walczą? — Colmain zrobił gwałtowny krok w stronę adiutanta, niemal jak-
by uważał go za osobiście odpowiedzialnego. — Czy oddziały desantowe zaczęły
już lądować?
— Już wylądowały, sir. . .
— Ile?
— Nie wiemy, sir. . .
— Zakute łby! Ile statków zrzuciło desant?
— Żaden, sir. — Adiutant stracił oddech. — Nie zrzucili żadnych ludzi. Wszy-
scy wylądowali.
— Wylądowali?
*
*
*
Przez ułamek sekundy w długiej sali narad panowała zupełna cisza.
— Chcesz mi powiedzieć. . . — wrzasnął Colmain — że dwieście statków
pierwszej klasy wylądowało na Zombri?!
— Tak, sir — głos adiutanta przeszedł prawie w pisk. — Wypierają nasze
oddziały i okopują się. . .
Nie miał okazji dokończyć. Colmain odwrócił się błyskawicznie do swoich
oficerów operacyjnych i dowódców patroli.
— Psiakrew! — zawył. — Wywiad!
— Sir? — odezwał się freilandzki oficer siedzący w połowie długości stołu.
— Co to ma znaczyć?
— Sir. . . — wyjąkał oficer. — Nie wiem, jak to się stało. Ostatnie raporty
z Harmonii sprzed trzech dni. . .
— Do diabła z ostatnimi raportami. Chcę mieć w ciągu pięciu godzin wszyst-
kie statki i wszystkich ludzi, których możemy wysłać w przestrzeń! Chcę, żeby
wszystkie statki patrolowe dowolnej klasy ze wszystkimi ludźmi, jakich zdołamy zebrać, znalazły się w okolicy Zombri za dziesięć godzin. Ruszać się!
Sztab Generalny Exotików wziął się do działania.
Tylko klasie sił zbrojnych, którymi dowodził Colmain, należało zawdzięczać
wykonanie takich rozkazów w ciągu zaledwie dziesięciu godzin. Fakt, że czterysta statków wszystkich klas z kompletem załóg i oddziałów szturmowych stawiło się
w wyznaczonym miejscu, zakrawał na mały cud.
Colmain i jego dowódcy patrzyli na księżyc przesuwający się w Oku Kontro-
lnym na pokładzie statku flagowego.
106

Tematy

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Każdy jest innym i nikt sobą samym.